Het laatste meisje

Ondertussen is het alweer tijd voor het elfde deel in deze steengoede serie. Dit is én blijft een serie die nooit verveeld.

De vijfjarige Callum ligt stil in haar bedje te wachten tot ze haar moeder thuis hoort komen. Als ze plotseling de bel hoort, gaat ze stiekem op de gang kijken en ziet een grote man in een uniform staan. Waar blijft haar moeder toch?
Annabel Braddock is een geliefde lerares. Ze is het laatste, samen met haar goede vriendin Jennifer, gezien in Angel Arms. Maar als ze op weg naar huis zijn wordt Jennifer aangereden en verdwijnt Annabel plotseling van de aardbodem.
Het wordt steeds duidelijker dat Annabel bij veel mensen niet zo geliefd is. Maar zal de kleine Cally haar moeder ooit nog terug zien?

Zoals wij van Carla Kovach gewend zijn beginnen haar verhalen altijd met een spannende proloog. De proloog in ‘Het laatste meisje’ is kort, maar wel pakkend en dit maakt mij uiteraard meteen nieuwsgierig.

In het eerste hoofdstuk zit meteen genoeg actie en dit zorgt ook voor de nodige vraagtekens. Hierdoor kon ik dan ook alleen maar de bladzijde snel omslaan om verder te lezen. Want wie heeft deze daden gepleegd? Vanaf het tweede hoofdstuk komt inspecteur Harte en haar team in beeld en vanaf dit punt voelt het weer als thuiskomen. De personages voelen als oude bekenden voor mij, als lezer, en dat is natuurlijk enorm fijn.

Kovach weet de spanning weer goed op te bouwen. Dit komt mede door de korte hoofdstukken en ze heeft het verhaal zo geschreven dat ik bij het einde van elk hoofdstuk toch nog even verder wilde lezen. Hierdoor had ik het boek dan ook vrij snel uit.

Voor mij is dit een serie die nog lang mag duren. Persoonlijk kan ik geen genoeg krijgen van deze eigenwijze inspecteur. Want ik hou ervan: Personages die de randjes opzoeken en er soms nét even een stapje overheen zetten.

Dit recensie-exemplaar ontvingen wij van Boekerij. Dit beïnvloedt onze mening uiteraard niet.