Een lege doos

Een bekend kauwgombedrijf ziet de afstand tussen zijn concurrenten groter worden. De kersverse Vice President marketing Lamarck krijgt de grote taak op kauwgomproducent Chew terug te lanceren. Deze doet beroep op Abel Artman, de bedrijfsleider van een groot reclamebureau. Artman weet van aanpakken en weet dat hij fors zal moeten uitpakken met zijn campagne. Shockeren en zo breed mogelijk reclame maken dat is de boodschap. Dit met als doel op een efficiënte en amusante wijze Chew terug op de kaart te zetten.

Wat meteen opvalt is dat Bruno Vanspauwen een expert is in zijn vakgebied. Zijn ervaring is duidelijk zichtbaar in het boek. Er komen heel wat reclame en marketingtermen aan bod en deze worden keurig uitgelegd. Als lezer ben je mee met de begrippen die aan bod komen. Verder leest het verhaal daardoor ook heel vlot. Toch lijkt het soms alsof je een handboek aan het lezen bent om de beste reclamespot ooit te maken. Het verhaal wat er rond is gebouwd is een lege doos, een tent met losse touwen, omheen alle marketingtermen. Het is er soms zelf met de haren bijgetrokken en nijgt naar overdrijven. Iemand die thuis is in de reclamewereld zalf vast de satire,die zeker aanwezig is,kunnen smaken maar voor een leek als ik ( en ik neem aan veel fictielezers) komt het niet binnen. Het verhaal doet niks met de lezer en blijft niet hangen. De dialogen zijn zo vluchtig en zonder inhoud dat ze aan je voorbijgaan. Er zullen vast heel goede bedoelingen zijn met dit boek maar verder dan pagina’s vol clichés en inhoud zonder body komt het boek niet.