Een sterk boek

We leren Casper en Octavia kennen. Eerst als kind. In de lagere school zijn ze aan elkaar verbonden door Kas, de tweelingsbroer van Octavia en vriendje van Casper. Het gaat echter serieus mis. Kas komt om het leven en de band wordt verbroken. Elk gaan ze hun eigen weg. Pas in 2081 als stormen de wereld zo goed als om zeep helpen komen ze elkaar weer tegen. Ze laten zich opsluiten in een duosfeer op zee. Dit tot het einde van hun dagen. Ze zijn veroordeeld tot elkaar en dat dwingt hen om zichzelf bloot te geven elkaar. Stuk voor stuk geven ze elkaar delen van hun leven prijs. De geheimen worden langzaamaan ontrafelt.

In het begin moest ik heel erg inkomen in het boek. Je bekijkt dan het verhaal door de kinderogen van Octavia en Casper. De schrijver schrijft hier dan ook als een kind, wat het voor mij soms verwarrend maken. Het eerste stuk was dus doorzetten maar ik kan nu al zeggen: dit wordt beloond.

Vanaf het moment dat Casper en Octavia in de duosfeer zitten gaat het verhaal voor mij in stijgende lijn. Het plot is sterk uitgewerkt. Stap voor stap wordt er mooi toegewerkt naar de diepe geheimen die de personages dragen. Je krijgt stuk voor stuk meer grip op hun onderlinge relatie, je begrijpt ze, je voelt met ze mee… De stijl waarin het verhaal wordt weergeven vind ik hierbij ook goed bedacht. De personages praten tegen elkaar doormiddel van een soort dagboekfragment. Telkens formuleren ze een antwoord naar elkaar waardoor het soms wel spannend was hoe de ander zou reageren. Door dat het verhaal laag voor laag wordt ontrafeld was ik echt verbaasd over de uitkomst. Een bom droppen, dat kan de schrijver wel en het paste, het paste goed in het hele boek. De dystopische en sciencefictionelementen doen het boek enkel maar ten goede. De personages zijn perfect uitgewerkt en zorgen voor de sterkte van dit boek. Voor mij was dit boek enorm vernieuwend. Zelden zoiets gelezen maar ik kan enkel maar zeggen dat “De aanpassingen” een sterk boek is.