Een mooi eerbetoon aan de bewoners van het Stokstraatkwartier

Ik woon in België en dan lijkt een boek over Maastricht misschien niet het meest voor de hand liggende om te lezen. Toch woon ik niet zo ver van de stad en kom ik er vaak. Toen ik las waar dit boek over gaat, werd mijn interesse meteen gewekt. De meeste steden hebben periodes van armoede en ellende gekend, zeker tijdens de industriële evolutie. Mensen werkten voor een hongerloon en leefden in erbarmelijke omstandigheden. Ook Maastricht had zo een wijk: het Stokstraatkwartier.

Maastricht was een van de eerste steden waar de industriële revolutie op gang kwam. Het Stokstraatkwartier groeide al snel uit tot een rauwe buurt waar de bevolking in de slechtst mogelijke omstandigheden probeerde te overleven. De stad wilde eigenlijk liever van de buurt en haar bewoners af en zag hen als een smet op de samenleving. De mensen werden zelfs bestempeld als onmaatschappelijken die heropvoeding nodig zouden hebben. Dit boek geeft die bewoners opnieuw een stem en brengt hun verhalen tot leven.

Ik ben dan ook heel blij dat ik het gelezen heb. In België kennen we natuurlijk de verhalen zoals die van Daens maar ik vond het bijzonder boeiend om eens te lezen over een Nederlandse stad. Het boek is zeer verhalend geschreven en heeft me geen moment verveeld. De auteur geeft de bewoners op een eerlijke en rechtvaardige manier een stem. Ik heb echt meegeleefd met de mensen over wie geschreven wordt en dat vind ik een grote kracht in een non fictie boek. De vele foto’s versterken het verhaal nog meer.

Het is een mooi boek dat een eervol eerbetoon brengt aan de bewoners van het Stokstraatkwartier.