Michael Robotham staat garant voor LEESPLEZIER!

“Evie, een bijzonder kind, bijzonder lastig ook, maar ongemerkt ga je van haar houden!”

Meisje zonder verleden : Een meisje, Evie Cormac genoemd, werd zes jaar geleden gevonden in een huis waar zich een afschuwelijke moord heeft afgespeeld. Ze probeerde voor zichzelf en voor twee honden te zorgen, maar zag er vies en uitgehongerd uit.. Het meisje wil niet vertellen hoe ze heet of hoe oud ze is. Ze zou twaalf jaar oud kunnen zijn, maar net zo goed ouder of jonger. Ze is niet als vermist opgegeven en ook een DNA-test geeft geen duidelijkheid over haar identiteit. Dat ze minstens één traumatische ervaring heeft meegemaakt in het huis waar de man op gruwelijke wijze is vermoord is duidelijk! Haar gedrag is onaangepast, pleeggezinnen doen hun best maar overal loopt ze weg. Uiteindelijk belandt ze in een gesloten jeugdinstelling, waar een maatschappelijk werker opvalt dat Evi een gave heeft om te zien of iemand liegt. Als Evie claimt achttien jaar te zijn en uit de jeugdinstelling ontslagen wil worden haalt hij psycholoog Cyrus Haven erbij Cyrus moet beoordelen of Evie in staat zal zijn om zelfstandig te kunnen wonen. Cyrus raakt, ongewild, in de ban van Evie.
Evie is een zeer interessant personage, iemand die door haar achtergrond alle vertrouwen in iedereen kwijt is geraakt, zelfs in zichzelf! Gevormd door haar verleden, dat niet lijkt te hebben bestaan. Daar waar Evie de psycholoog Cyrus Haven ontmoet wordt het zo mogelijk nog interessanter. Twee tegenpolen: Cyrus die Evie graag wil helpen en wil ontdekken hoe hij dit het beste aan kan pakken tegenover Evie die in het geheel niet geholpen wil worden en al helemaal niet door de zoveelste psycholoog. Toch hebben te twee ook iets gemeenschappelijks, hun persoonlijke leed is alles behalve doorsnee. Waarschijnlijk daardoor dringt Cyrus langzaam door tot Evie en ontstaat er langzaam iets wat je als band zou kunnen bestempelen. Hij balanceert misschien wel op het randje van het toelaatbare als hij Evie als pleegkind in huis neemt. Totdat het lijkt of Evie ook nu weer vertrokken is….

“Het lijkt wel alsof de nacht gekanteld is. Ik houd mijn pieper in mijn handen, kijk naar het schermpje en probeer Evie op telepathische wijze te dwingen me een berichtje te sturen….welk bericht dan ook. Ze kan me uitschelden, mij een zorg. Ik wil alleen weten of alles in orde is.”

Hiernaast loopt een paralelverhaal: over de moord op Jodie Sheehan, een groot schaatstalent, maar met wat blijkt, toch ook een dubbelleven daarnaast. De link tussen deze twee verhalen is vanaf het begin de psycholoog Cyrus, maar uiteindelijk versmeedt het hele verhaal zich tot één.
Ik lees al jaren de boeken van Michael Robotham, of ik ze allemaal heb gelezen denk ik niet, maar veel in elk geval wel. Naar mijn mening is een boek van Michael Robotham een garantie voor leesplezier, ik ben tenminste nog nooit teleurgesteld. Eerder las ik ook boeken over de psycholoog Joseph O’Loughlin, die klaarblijkelijk jaren geleden de docent geweest is van Cyrus. Dit wordt duidelijk een nieuwe reeks, dat moet haast wel! Als ik Michael Robotham goed genoeg ken zullen er in een volgend deel nog wel wat vragen worden beantwoord! Ik kan niet wachten! Voor mij weer een heerlijke Mustread!
Met dank aan Cargo voor het recensie exemplaar.