Mooi, spannend, respectvol én met een boodschap

‘Ik hoop dat jullie van het verhaal genieten en er inspiratie uithalen voor liefde voor andere mensen. Oordeel niet te snel; ieder verhaal heeft twee kanten en ik wilde je uitdagen om na te denken over wat werkelijk belangrijk is in je eigen leven en welke keuzes je maakt.’
Ziehier een citaat uit de dankbetuiging die Esther Kreukniet achter in haar boek En passant heeft opgenomen. Een boek met een verhaal dat niet alleen moralistisch is maar ook uiterst origineel en beladen met een flinke dosis psychologische spanning.

In haar vierde thriller, En passant, maken we kennis met Theresa van Kempenaarde, moeder van de beeldschone Michelle. Theresa probeert met veel energie haar dochter aan Lennart Huijbers te koppelen, een gevierde vrijgezel die in een gouden wiegje is geboren. Haar plan lukt en Michelle wordt mevrouw Huijbers. Dat is het verleden en in haar huwelijk gebeurt veel. Michelle wordt moeder van twee kinderen en vindt zelfs nog tijd voor een eigen kunstgalerij. Maar een onstuimige buitenechtelijke relatie krijgt evenzo alle kans zich te ontwikkelen. Een eenzijdig auto-ongeluk verstoort het luxe leventje, Michelle raakt in coma. Onbereikbaar voor iedereen komen herinneringen bij haar boven en wordt ze gevoed door de eenzijdige gesprekken die familieleden, vrienden en kennissen met haar voeren. In comateuze toestand legt ze verbanden tussen de verhalen en is ze in staat op heel wat vragen antwoorden te vinden. Maar Michelle kan het met niemand delen, totdat…

En passant is in eerste instantie een merkwaardig en in tweede instantie een heel mooi verhaal. Esther Kreukniet neemt je aan de hand en gidst je door de comateuze toestand van Michelle. In het begin wat warrig omdat de auteur veel in de ik-vorm schrijft bij verschillende, dan nog anonieme, personages, maar bij het ontdekken van de structuur, loopt het verhaal als een trein. Dan wordt En passant zoals het door de auteur is bedoeld, een interessante story die je nieuwsgierigheid wekt maar ook een boodschap achterlaat. Credits zijn op zijn plaats voor Esther Kreukniet en haar professionele adviseur voor de manier waarop ze het thema coma hebben verweven in het verhaal. Nooit overdreven maar uiterst respectvol en realistisch naar lezers toe maar ook voor mensen die in hun privéleven met deze nog steeds moeilijk te begrijpen levenssituatie in aanraking zijn gekomen. En passant is geen snelle thriller die op hoge snelheid van slachtoffer naar slachtoffer racet. Nee, eerder een langzaam slepend verhaal dat hoofdzakelijk door menselijke interactie langzaam doorontwikkelt naar een bijna-oplossing van de problemen, inherent aan het echte leven.
Groot compliment voor de auteur voor dit uiterst realistisch verhaal!