Het venijn zit in de staart

Ted Dekker heeft uiteindelijk zijn ambitieuze plan gerealiseerd: het laatste deel van zijn serie 'De Cirkel' is afgerond, maar of dit ook een afronding is van het pompeuze verhaal is nog maar de vraag.

In 2005 begon 'De Cirkel' met Zwart dat werd bestempeld als ‘een boek met een boodschap’. In hetzelfde jaar verscheen Rood dat een ‘uitdaging’ bleek te zijn. In 2006 kwam Wit op de markt dat in kwaliteit terugzakte naar het predicaat ‘sloom’. Toen bleef het drie jaar erg rustig rond 'De Cirkel', en pas in 2009 was Dekker zover dat hij eindelijk Groen op de markt kon brengen. Het is voor de auteur te hopen dat de dalende trend zich in dit slotboek niet heeft doorgezet.

Thomas van Hunter leidt de bevolking van De Cirkel die zich als een stel nomaden over de wereld beweegt. In een conflict met zijn zoon Samuel ontwikkelt zich een grote tegenstelling in opvattingen en moraal, waardoor Samuel De Cirkel verlaat. Hij sluit zich aan bij de Eramieten en probeert daar grote invloed uit te oefenen op de leider, Eram. Intussen ontmoet Billy Rediger Kara Hunter, de zus van Thomas. Met zijn eigenschap als gedachtelezer 'ziet' hij meer dingen dan in zijn omgeving worden uitgesproken. Hij ontmoet Janae de Raison en probeert met haar, via een druppel bloed van Thomas, naar een ander tijdperk te verhuizen. Daar ontdekken ze de werkelijke plannen die Samuel in alle stilte aan het ontwikkelen is, plannen die het voortbestaan van alle volken in gevaar brengen. Er is maar één persoon die deze moordmachine kan stoppen. Thomas van Hunter moet in stelling worden gebracht om zijn invloed op het juiste moment aan te wenden. Een allesvernietigende strijd tussen de Eramieten, Horde en Albino’s lijkt niet te voorkomen.

Bij de uitwerking van het project 'De Cirkel' blijkt weer dat het venijn in de staart zit. Met een verhaal dat voor meer dan 80 procent in de categorie fantasy valt, tracht Dekker te redden wat er nog te redden valt. Op en neer hoppen naar andere tijdvakken, transformaties van mensen in andere personen en zelfs sprekende supervogels verschijnen voor het voetlicht. Als dan tot slot ook nog de auteur en gever van het leven in de persoon van de mythische figuur Elyon opdraaft, wordt het langzaam wel duidelijk.

Alles wat er over begin en einde van De Cirkel is gesuggereerd, blijkt als een zeepbel uit elkaar te spatten. Bekend is wat er overblijft van een ronde, uit elkaar spattende zeepbel: niets, helemaal niets. En zo vergaat het 'De Cirkel' ook! De achterflap meldt dat Groen het langverwachte laatste deel is van de reeks. Het goede nieuws is dat er dus geen deel meer zal verschijnen.