Sluit je ogen geldt niet voor de lezer…

Recensie ‘Sluit je ogen’ van Michael Robotham.

Oorspronkelijke titel: Close Your Eyes
ISBN: 9789023499794
Uitgeverij: Uitgeverij Cargo – De Bezige Bij
Pagina’s: 384

De Australische auteur Michael Robotham is niet alleen heel trouw aan zijn protagonisten, maar ook aan zijn lezers. Hij heeft inmiddels wel iets met de al enige tijd gepensioneerde politie-inspecteur Vincent Ruiz, getuige zijn optreden in ‘Afrekening’ en ‘Het verlies’. Maar Robotham is ook niets gelegen om hem op verzoek als assistent van klinisch psycholoog, professor Joe O’Loughlin aan diens zijde te laten opereren, zoals in ‘Boetedoening’, ‘De verdenking’, ‘Door mijn ogen’, ‘Gebroken’ en ‘Zeg dat het je spijt’ het geval is. Ook in het onlangs verschenen boek ‘Sluit je ogen’ is het Joe die de assistentie vraagt van zijn inmiddels goede vriend Ruiz. Er is waarschijnlijk geen regelmatige lezer van Robotham te vinden die dat betreurt!

Politieagente Ronnie Cray en haar collega Colin Abott (Monk) worden op het onderzoek gezet naar de moord op Elizabeth Crowe en haar dochter Harper. Moeder en dochter waren woonachtig op een een afgelegen boerderij. De verschillen hoe de twee lichamen zijn achtergelaten door de moordenaar zijn echter zo groot, dat de hulp wordt ingeroepen van klinisch psycholoog Joe O’Loughlin. Het toeval wil dat hij net op dat moment wordt benaderd door zijn ex Julianne met het voorstel weer, na zes jaar, omwille van hun beider dochters Charlie en Emma bij hun in te trekken. Aan beide verzoeken geeft hij gehoor, niet wetende welke problemen hij met deze besluiten over zich heen haalt. Want naast de moord op moeder en dochter blijken er al geruime tijd vrouwen te worden belaagd en soms te overleven maar zeker niet altijd!

Zoals te verwachten van Robotham is ook dit verhaal niet uitsluitend een politie-boefje avontuur. Met zijn inmiddels flink uitgediepte personages weet hij een als roman getinte story te beschrijven die naast uiterst actueel, ook emotioneel en aangrijpend is. Als contrast staat daar een seriemoordenaar tegenover die, zij het gemotiveerd maar niemand en nietsontziend, vrouwen om het leven brengt. Een steeds naar zijn balans zoekende O’Loughlin probeert daarin bij voorkeur de goede keuzes te maken. Beide trajecten lopen parallel aan elkaar maar tonen voortdurend de dilemma’s waar de psycholoog in terecht komt. Hiermee lijkt het voor hem met regelmaat een ding te worden waarin keuzes maken en prioriteiten stellen uiteindelijk van levensbelang blijken te zijn.

Omdat de lezer soms over meer informatie beschikt dan de handhavers en onderzoekers, ontstaat de neiging om hen toe te schreeuwen in welke richting gezocht moet worden. Tot blijkt dat diezelfde lezers ook door de auteur op een dwaalspoor zijn gezet. Maar dan zijn er al veel spannende, emotionele en aangrijpende scenes gepasseerd. ‘Sluit je ogen’ is een passende titel maar geldt zeker niet als advies aan de lezer!

Eindoordeel: 5 sterren

Spanning: 5 sterren
Plot: 5 sterren
Leesplezier: 5 sterren
Schrijfstijl: 5 sterren
Originaliteit: 5 sterren
Psychologie: 5 sterren