Alle goede dingen in drieën

Het is niet vanzelfsprekend dat ouders hun talenten automatisch doorgeven aan het nageslacht. Wel komen kinderen van getalenteerde ouders in aanraking met die eigenschap en kunnen zij er flarden van overnemen. Is er dan ook nog de mogelijkheid dat een ouder min of meer als coach optreedt, dan ontstaat er voor de zoon een ideale situatie om in de voortrijdende trein van zijn vader te stappen. Zo ongeveer is de situatie van de Engelse auteur Felix Francis die uiteindelijk de serie na het overlijden van zijn vader, Dick Francis, volledig heeft voortgezet. Weigering is het derde deel waar Felix voor de volle honderd procent verantwoordelijk voor is.

Sid Halley, ex-jockey en ex-privédetective, verdient al enkele jaren een goedbelegde boterham met beleggingen als hij wordt benaderd door sir Richard Stewart. Als voorzitter van de British Horseracing Authority (BHA), vermoedt hij dat uitslagen van paardenraces worden gemanipuleerd. Overtuigend bewijs hiervoor heeft Stewart niet maar het zijn de logische kandidaten die plotseling verliezen, dat bij hem het vermoeden laat groeien. Op het verzoek aan de ex-jockey om onderzoek te doen omdat hij de racewereld kent en ook als detective zijn sporen heeft verdiend, kan Halley niet in gaan. Enigszins teleurgesteld vertrekt de voorzitter. Een dag later hoort Halley dat Stewart dood is gevonden en lijken de omstandigheden op zelfmoord. Met het bezoek van Stewart nog in zijn gedachten, weet Halley bijna zeker dat de geplaagde voorzitter geen zelfmoord heeft gepleegd en probeert daar ook bevestiging voor te vinden. Dan is het alsof er een grote beerput langzaam wordt geopend...

Felix Francis heeft met Weigering een flinke stap gezet naar het schrijfniveau van zijn grote voorbeeld. In een aantrekkelijk verhaal waarin de spanning langzaam groeit naar een denderende climax, laat hij Halley neerdalen in de poel van de gokwereld en paardenraces. Zonder te veel technische details van deze sport maar wel als degelijk decor in te zetten, voegt hij daar interessante personages aan toe om alles tot een homogeen geheel te smeden.

Weinig toevalligheden maar geloofwaardige omstandigheden die zich eerder hebben voorgedaan en nog voordoen, creëren situaties die bedreigend en voorwaarden stellend zijn voor een geleidelijke opbouw van de spanning. De lezer loopt aan de zijde van de protagonist en ervaart in die positie alle emoties die door Francis zijn gecreëerd. Zijn in niveau gegroeide schrijfstijl en de kwalitatief beter doordachte en uitgewerkte situaties, hebben een uitgebalanceerd verhaal tot gevolg gehad. 

Met Weigering overtuigt Felix Francis de vele criticasters dat ook aankomende schrijvers, net als wijn, de tijd moeten krijgen om te rijpen.