Psychiatrische afwijkingen en kannibalisme - leuk (?) als je daarvan houdt.

In de online-bibliotheek stond dit boek onder het kopje 'science fiction' . Het was de reden dat ik dit las, dat was een miskleun. Er is geen fantasy- of sf-element in het boek te vinden. Dat de hoofdpersonen denken buitenaardse wezens te zijn, is onderdeel is van hun geestesziekte. Het maakt het een verhaal met psychiatrische thema's en zeker geen fantasy of sf.

Iedereen heeft last van sociale druk, van verwachtingen, van het gevoel dat je totaal anders bent dan de mensen om je heen je willen maken. De hoofdpersonen in dit boek hebben daar veel dramatisch veel last van. Ze kunnen en willen niet voldoen aan wat ouders en maatschappij verwachten.
Samen met een neef ontwikkelt de hoofdpersoon een verbeeldingswereld om aan sociale druk te ontkomen: ze zijn afkomstig van een andere planeet. Seksueel misbruik en eenzaamheid in het gezin versterken de isolatie van de hoofdpersoon en en ondergraven haar zelfbeeld. In de loop van het boek zien we de hoofdpersoon, haar neef en haar echtgenoot langzaam wegzakken in een verzonnen maar voor hen steeds realistischer wereldbeeld. Het is de ontwikkeling van een geestesziekte, hun visie op hun eigen positie in de wereld wordt steeds bizarder.

De omgeving reageert cliché. Ik ken de culturele omgeving in het Verre Oosten slecht dus het kan daar best meer realistisch zijn dan in de westerse omgeving - misschien wil de schrijver vertellen dat de hoofdpersoon deze extreme omgeving als 'waar' heeft ervaren. De hoofdpersoon blijft hangen in haar puberale droomwereld en slaagt er niet op te groeien.
De hoofdpersoon en haar mede-slachtoffers versterken elkaar in hun extreme fantasieën. Ze eindigen in totale sociale isolatie met uitwassen als moord en kannibalisme.

Ik ben geen deskundige in geestesziekten. Het zou best kunnen zijn dat iets als dit zich ooit wel eens op de wereld heeft afgespeeld - er komen ook wel eens vormen van kannibalisme in de krant. Ik vind de manier waarop de hoofdpersonen zich ontwikkelen ongeloofwaardig.
Ik heb me afgevraagd waarom de schrijver dit doet. Misschien wil ze een taboe doorbreken als een manier om aandacht te trekken, non-conformistisch te zijn, de verkoop te verhogen. In ieder geval vond ik het onlogisch, nutteloos en - mijn idee bij kannibalisme - uiterst onsmakelijk.

De auteur benoemt natuurlijk échte problemen. Even vanzelfsprekend zijn moord, extreme isolatie en kannibalisme daarvan niet een direct gevolg. Net te doen alsof de last van eenzaamheid, gevoelens van isolatie, seksueel misbruik en onbegrepen zijn wel moet leiden tot zulke misstanden doet m.i. onrecht doet aan mensen die vergelijkbare ervaringen op een goede manier hebben verwerkt. Voor die mensen heb ik groot respect. Voor dit gemakzuchtige boek niet.

De schrijfstijl is goed - de schrijver gebruikt vrij eenvoudige taal en weet daarmee uitstekend een verhaal te vertellen en sfeer op te bouwen. De auteur is zonder twijfel een vaardig schrijver. Wat het leesplezier volledig ruïneert is het intensieve gebruik van "aanhalingstekens". Ik vond de vele "aanhalingstekens" in de Nederlandse versie volkomen "nutteloos" en verschrikkelijk "irritant". Ik weet niet of het origineel aanleiding geeft om die "aanhalingstekens" zo vaak te gebruiken. Zo niet, dan heeft de vertaler hier het boek een hele slechte dienst bewezen. Zo wel, dat is het doel ervan mij een "volslagen" raadsel.

Al met al: een boek dat je volgens mij zonder problemen niet kunt lezen.
Voor het boek zelf zou ik twee sterren geven, maar de manier waarop kannibalisme hier een rol krijgt vind ik afschuwwekkend. Eén ster, dus.