Recensie ‘Zwaardvanger’

⚔️ Kel werd als kind uit het weeshuis gehaald zodat hij de Zwaardvanger van prins Conor kon worden. Zijn levensdoel is om Conor in leven te houden door - letterlijk - de zwaarden op te vangen die voor de prins bedoeld zijn. Lin behoort tot de bevolkingsgroep van de Ashkar en is genezer. Om haar vriendin Mariam te genezen is ze op zoek naar verboden kennis. Een mislukte moordaanslag brengt Kel en Lin samen. Storten hun ontdekkingen het land in oorlog?

⚔️ Ik was wég van Cassandra Clares ‘The Mortal Instruments’-serie en wilde heel graag opnieuw in een verhaal van haar duiken. Met deze nieuwe ‘Chronicles of Castellane’-reeks kwam dat er eindelijk van.

⚔️ Clare is gigantisch goed in sfeer scheppen. Ze beschrijft elementen zoals de omgeving en de kledij die een personage draagt gedetailleerd, waardoor het verhaal tot leven komt omdat je alles voor je ziet.

⚔️ De belangrijkste personages - Kel, Conor en Lin - hebben een intrigerende achtergrond en krijgen veel diepte. Daardoor kan je je verplaatsen in hun beweegredenen, ook als hun beslissingen riskant of zelfs ronduit gevaarlijk zijn. Ook de nevenpersonages zijn kleurrijk, erg verschillend en boeiend - of ze nu van adellijke afkomst zijn of hun brood verdienen als dief of oplichter.

⚔️ ‘Zwaardvanger’ is door deze opbouw geen fantasyboek dat vanaf het begin boordevol snelle actie en plottwists zit. Aanvankelijk is het eerder traag, maar de snelheid neemt doorheen het boek toe. Het is vooral een gelaagd verhaal, waarin de standpunten van verschillende personages belicht worden en belangrijk zijn.

⚔️ Dit is een verhaal over loyaliteit, politieke spelletjes, macht, intriges en hoe ver we gaan om te beschermen wie of wat we belangrijk vinden. Ik begon na het dichtslaan ervan meteen in deel twee, ‘De Voddenraperkoning’.