Lezersrecensie
Een nieuw knotsgek avontuur
Auteur Jonas Jonasson is de koning van de schelmenromans. Dat bewijst hij met zijn sprankelende roman ‘De boer, de vrouw en de brandewijn’ opnieuw. Voor die titel alleen al scoort hij - wat mij betreft - punten. Ontmoet Algot Olsson, de pientere zoon van een varkensboer, de onuitstaanbare graaf Bielkegren en zijn vermoeiend gezin, en nog een handvol geestige en hartverwarmende personages – van drukker tot meisje van plezier.
Wanneer Algot door toedoen van de graaf ‘slechts’ als pachtboer kan werken, besluit hij zijn lot in eigen handen te nemen. Hij stort zich met behulp van de stookinstallatie van zijn vader op het distilleren van brandewijn, want dat is winstgevend én goed voor het Zweedse volk dat zo’n hard leven leidt. De paden van Algot en Gustav Bielkegren blijven elkaar kruisen, hoewel beide mannen dat liever anders zouden zien. De rijke graaf denkt de simpele Algot te slim af te kunnen zijn, maar botst op een pak meer weerstand en moeilijkheden dan hij verwacht had.
Jonas Jonasson weet als geen ander absurde, gelaagde, grappige, vreselijke personages tot leven te wekken. Er ze maken doorheen de loop van een boek nogal wat mee, jawadde. Nu eens storten ze zich wanhopig (of net willens en wetens) in een knotsgek avontuur, dan weer worden ze er helemaal per ongeluk en buiten hun wil om in meegesleurd. Hoe dan ook raken ze in allerlei bizarre situaties verzeild.
Het resultaat is ook deze keer een boek waarin je van de eerste tot de laatste pagina moeiteloos meegetrokken wordt. En hoewel er veel humor in de romans van Jonasson zit, zijn ze dusdanig opgebouwd dat ze compleet gelooft wat er zich allemaal afspeelt. ‘Typisch iets voor die graaf Bielkregren, om dit voor te hebben,’ denk je dan bij de zoveelste plotse bocht in het verhaal.
Genieten! Later dit jaar verschijnt het volgende boek van Jonasson: ik kijk er al naar uit.
Wanneer Algot door toedoen van de graaf ‘slechts’ als pachtboer kan werken, besluit hij zijn lot in eigen handen te nemen. Hij stort zich met behulp van de stookinstallatie van zijn vader op het distilleren van brandewijn, want dat is winstgevend én goed voor het Zweedse volk dat zo’n hard leven leidt. De paden van Algot en Gustav Bielkegren blijven elkaar kruisen, hoewel beide mannen dat liever anders zouden zien. De rijke graaf denkt de simpele Algot te slim af te kunnen zijn, maar botst op een pak meer weerstand en moeilijkheden dan hij verwacht had.
Jonas Jonasson weet als geen ander absurde, gelaagde, grappige, vreselijke personages tot leven te wekken. Er ze maken doorheen de loop van een boek nogal wat mee, jawadde. Nu eens storten ze zich wanhopig (of net willens en wetens) in een knotsgek avontuur, dan weer worden ze er helemaal per ongeluk en buiten hun wil om in meegesleurd. Hoe dan ook raken ze in allerlei bizarre situaties verzeild.
Het resultaat is ook deze keer een boek waarin je van de eerste tot de laatste pagina moeiteloos meegetrokken wordt. En hoewel er veel humor in de romans van Jonasson zit, zijn ze dusdanig opgebouwd dat ze compleet gelooft wat er zich allemaal afspeelt. ‘Typisch iets voor die graaf Bielkregren, om dit voor te hebben,’ denk je dan bij de zoveelste plotse bocht in het verhaal.
Genieten! Later dit jaar verschijnt het volgende boek van Jonasson: ik kijk er al naar uit.
1
Reageer op deze recensie