Het parfum

!In deze review komen spoilers en mijn ongezouten meningen in voor!
Review 37#

Het boek van de film Perfume. Ik was helemaal weg van die film (ik bestudeerde de film stukje voor stukje) en ik was er ook helemaal weg van, omdat Alan Rickman erin meespeelde (After all this time? Always.) De voorkant van het boek ziet er zo goed uit en slaat helemaal op het roodharige meisje in het verhaal.

Het verhaal:
De verguisde, zonder eigen lichaamsgeur geboren, 18e-eeuwse Jean-Baptist Grenouille heeft zelf de fijnste 'neus' van de wereld die hij in dienst stelt van een gerenommeerd Parijs parfumeur. Later meet hij zichzelf de onweerstaanbaarste geur van alle aan, te weten die van jonge maagden, die hij daartoe moet doden. Als hij door de mand valt en terecht staat, blijkt zijn verworven geur hem onaantastbaar te maken. Toch kan hij er zelf niet mee leven.
!Spoiler alert!
De wereld stinkt en tussen al die stank wordt op 17 juli 1738 in Parijs Jean-Baptiste Grenouille geboren achter een viskraam. Zijn moeder wordt direct na de geboorte veroordeeld als kindermoordenaar en onthoofd op het plein. Grenouille is geboren met een uitstekende reukzin en verblijft tot z’n 8ste in een weeshuis waar iedereen merkt dat er iets vreemds met hem aan de hand is, zoals het niet hebben van een geur. Daarna werkt hij als hulp bij een leerlooier. Als hij voor het eerst een meisje met rood haar vermoord en de geur van de dood ruikt, beseft hij dat hij iets moet doen met zijn gave, hij wil parfumeur worden. Hij doet een proef bij parfumeur Baldini (die de hoop al had opgegeven om een groot parfumeur te worden) en wordt gelijk aangenomen als leerjongen. Achter gesloten deuren creëert Grenouille parfum na parfum waar Baldini van profiteert en de eer opstrijkt. Na een paar jaar krijgt hij eindelijk z’n gezellenbrevet en is een vrij man om de geuren van de wereld verder te bestuderen. 7 jaar lang leeft hij als kluizenaar op een berg, dromend in zijn geheugentheater denkt hij aan het meisje dat hij in zijn jeugd heeft vermoord. Hij ontdekt dat hij geen geur heeft, gaat weer terug naar de bewoonde wereld, doet vrijwillig mee aan een experiment, creëert een parfum dat ruikt naar mens en wilt een engelenparfum creëren. Grenouille reist verder, ziet een ander meisje met rood haar (Laure) en moet wachten tot ze wat ouder is voor de ultieme geur, tijdens de wachtperiode gaat hij weer werken voor een parfumeur. Hij experimenteert en vermoord 24 maagden, nummer 25 is niemand minder dan Laure. De vader van Laure (Richis) houd zielsveel van zijn dochter, zoveel dat hij incestueuze gedachten en verlangens heeft tegenover haar. Hij heeft in de gaten dat de 24 vermoorde maagden een opstapjes waren voor de ultieme maagd, zijn dochter. Hij denkt de moordenaar te slim af te zijn, door samen met zijn dochter stiekem te vluchten en haar binnen 10 dagen te huwen, maar niemand is tegen Grenouille’s neus bestand. Grenouille vermoord Laure en je leest hoe hij te werk gaat voor de engelengeur. Hij laat zich pakken, wordt terecht gesteld en laat de mensheid zijn engelengeur ruiken. De mensen houden van hem, zien hem als een engel, er ontstaat een orgie op het plein, hij walgt en haat de mensheid, verdwijnt en reist terug naar zijn geboorteplaats. Hij gooit het flesje met engelengeur over zichzelf en de mensen consumeren hem, ze doen het uit liefde.
Klein lettertype dat dicht op elkaar is gedrukt.
Van dit boek is ook een film gemaakt (Perfume) met de acteur Alan Rickman (wat mis ik die mooie man.) Je hoeft het boek niet te lezen, de film legt genoeg uit. Er werden in het boek soms onderwerpen langdurig en uitbundig uitgelegd, waarvan het in mijn mening korter had gekund.
Grenouille’s moeder vertelde aan het begin van het boek dat ze graag oud wil worden. Ze was toen halverwege 20 en 5/10 jaar langer dan dat leven, was oud worden. En als je ouder dan dat werd, had je geluk. In die tijd werd je inderdaad niet erg oud. Tegenwoordig hoor je mensen zeggen dat 70 jaar niet oud is. Een echt verschil tussen nu en de 18de eeuw.
Iedere keer als iemand Grenouille leert kennen en hij gaat weer weg, krijgt die persoon ongeluk over zich heen (de een lijdt, de ander gaat dood.) Zou dit dan betekenen dat Grenouille echt een duivel is? Het is allemaal wel heel erg toevallig.
In mijn ogen kwam Grenouille over als iemand die een grootheidswaanzin of god complex had. Hij was de meester, alleen hij kon iets, hij zou het de mensen laten zien, god stinkt, hij is beter dan god enz.
Ik vond het einde heel erg mooi. Hij wilde een eigen geur en dat ze van hem hielden, maar ze hielden alleen van de engelengeur, niet van hem. Ik vond het ook mooi dat hij weer terug ging naar zijn begin en dat de mensen door de geur voor het eerst iets uit liefde hadden gedaan. (Ben wel benieuwd hoe Grenouille’s leven eruit had gezien als hij bij Richis was gebleven. Richis wilde (dankzij de geur) hem als zoon en liefhebben, het zou interessant zijn.)

Conclusie:
Soms langdurige uitleg.
Een mooi luguber verhaal waar je over na kan denken.

Cheen