Kinderspel

!Waarschuwing: Spoilers en ongezouten meningen!
Recensie 124#

Samenvatting van het verhaal:
De 54 jarige advocate Kate Morgan heeft een hectisch leven achter de rug. Nadat ze jong weduwe is geworden, stond ze er alleen voor om voor haar kinderen te zorgen. Ze heeft de lat altijd hoog gelegd en kan met trots zeggen dat haar kinderen goed terecht zijn gekomen. Tamara is adjunct-hoofd marketing bij Chanel, Anthony is grafisch ontwerper en Claire volgt haar moeders voetsporen in de advocatuur. Haar kinderen zijn ronduit perfect en hebben nooit voor problemen gezorgd, althans dat dacht ze. Kate was er altijd van overtuigd geweest dat ze haar kinderen goed kende, maar na een paar onthullingen blijkt dat ze haar kinderen helemaal niet zo goed kent. Claire heeft een rijke veel oudere vriend en is zwanger. Anthony verbreekt zijn verloving en is verliefd geworden op een wilde vrouw. En Tamara komt uit de kast en heeft al jarenlang een vriendin. De onthullingen duizelen haar hoofd, maar na het goed verwerkt te hebben, accepteert ze de veranderingen en kijkt met nieuwe ogen naar haar kinderen. Kate heeft zelf ook fouten gemaakt in haar leven en na het zien van het nieuwe geluk van haar kinderen, smacht ze zelf ook wel naar een romance. Terwijl haar kinderen druk bezig zijn met werk, trouwen en kinderen krijgen, is het eindelijk tijd voor een beetje geluk voor Kate. Ze leert haar tegenstander Scott White kennen en de twee beginnen een relatie. Haar familie mag dan wel niet perfect zijn, maar is volmaakt en gelukkig.

Meningen, gedachtes enz.:
- Had dit boek gewonnen met de vriendenloterij op Bookchoice en de enige rede dat ik dit boek gelezen heb, was zodat ik een hokje kon afvinken van mijn reading challenge. Het was niet mijn cup of tea en het zat vol met ouderwets gezwets en stereotypen. De eerste helft las snel weg (toen alle geheimen onthuld werden), maar de tweede helft van het boek was ronduit slecht. Het verhaal was klaar en het enige wat je las was afronding van ieders geluk met een 20ste eeuw suikerachtig Disney einde (opeens moest iedereen in een rap tempo trouwen en kinderen krijgen.) Dit duurde te lang en had makkelijk kort en snel in een epiloog verteld kunnen worden. Dit boek was gewoon een slechte ouderwetse soap en rammelde aan alle kanten.
- Ik geef toe dat Claire een onvolwassen verwend nest was, maar ik begrijp haar koude gedrag naar haar moeder wel. Kate (irritant mens dat ze is) neemt de rol van slachtoffer aan en de hele familie staat aan haar kant en eist dat Claire haar excuses aanbiedt en verandert. Umm, zijn we soms vergeten dat Kate nare dingen heeft gezegd over Claires relatie, zwangerschap, levenskeuzes, normen en waarden? Ik (moderne vrouw die ik ben) zou ook flink pissed zijn en geen contact meer willen hebben met mijn moeder. Het helpt dan ook niet dat Kate wel acceptabel en liefdevol was naar haar andere kinderen en ze volop steunde (tuurlijk steun het vreemdgaan van Anthony maar.) Andere normen en waarden hebben blijkbaar geen recht van bestaan in de ogen van Kate.
- In dit boek werd er zo ingedramd dat je móét trouwen, voordat je kinderen móét krijgen. Sorry hoor, maar dit is de 21ste eeuw, je móét helemaal niets. Je hoeft je niet aan een volgorde te houden of bepaalde hokjes aan te kruizen voor een volwaardig gelukkig leven. Dit punt doet me denken aan de piramide van Maslow. Als je een tree van de piramide niet volledig hebt bevredigd, heb je geen ’’recht’’ op de volgende tree. Voorbeeld: Een zwerver heeft volgens de piramide van Maslow geen recht op vriendschap (de derde tree), omdat hij zijn lichamelijke behoeften (de eerste tree) niet kan bevredigen.

Conclusie:
- Zoveel mis met dit boek.
- Halverwege was het verhaal verteld.
- Ik geef het boek 2 sterren.

Cheen