Lezersrecensie
Letters to the lost
09 augustus 2022
!Waarschuwing: Spoilers en ongezouten meningen!
Recensie 129#
Samenvatting van het verhaal:
Juliet is na maandenlang nog steeds niet over de dood van haar moeder en schrijft brieven aan haar om haar rouw te verwerken. Ze verdrinkt in haar verlies en haar vader is sinds haar moeders dood emotioneel afwezig. Declan probeert aan de demonen van het verleden te ontsnappen. Zijn leven is alles behalve rozengeur en maneschijn. Door een joyride heeft hij een strafblad, zijn vader zit in de gevangenis, stiefvader maakt hem het leven zuur en zijn moeder verwaarloost hem. Maar het ergste is nog wel dat hij zich verantwoordelijk voelt voor de dood van zijn kleine zusje Kerry. Wanneer Declan één van Juliets brieven vindt, besluit hij om terug te schrijven. Zo ontstaat er een anonieme briefwisseling tussen de twee, die meteen ontwikkelt in een hechte intense connectie. Ze helpen elkaar met het verwerken van de moeilijke dingen, genezen langzaamaan en worden verliefd op elkaar. De wereld wordt weer een stuk kleurijker en Juliet begint weer foto’s te maken en Declan verdiept zich in poëzie. De twee willen elkaar dolgraag ontmoeten, maar zijn bang dat ze hun speciale band kwijt raken. Maar na een mislukte homecoming komt Declan erachter dat zijn geheime penvriendin Juliet is en ziet in dat zijn gevoelens hopeloos zijn. In het echte leven kunnen ze elkaar niet luchten en om haar niet kwijt te raken, houdt hij zichzelf anoniem. Na een paar gebeurtenissen leert Juliet Declan kennen, komt erachter dat hij meer is dan alleen maar een crimineel en vermoedt zelfs dat hij haar penvriend is. Wanneer ze ontdekt dat de details van Declans joyride overeenkomen met haar moeders hit and run, moet en zal ze op onderzoek uitgaan. Ze komt er gelukkig achter dat het 2 verschillende incidenten waren, maar ontdekt wel dat haar ’’perfecte’’ moeder vreemdging. Na een goed gesprek met haar vader en alles verwerkt te hebben, ontmoet ze Declan. Hij heeft na een paar onthullingen ook een gesprek gehad met zijn ouders en ze gaan aan hun familie werken. Juliet en Declan bekennen gevoelens voor elkaar te hebben en beginnen een relatie.
Meningen, gedachtes enz.:
- Dit boek was bij mij een young adult mis. Heb nog nooit iets van Brigid Kemmerer gelezen, maar haar boek deed niks voor mij. Weet niet of het aan de schrijfstijl lag, het verhaal, geen idee. De onthullingen, dilemma’s, liefde, rouw waren niet bijzonder en heb ik in tal van andere young adult boeken al eens gelezen. In plaats van te focussen op de liefde en verwerking van Juliet en Declan, was ik meer bezig met Rev en de wanstaltige ouders van Declan. Het was in mijn ogen een standaard boek.
- De voorkant vind ik geweldig, bloemen gemaakt van beschreven papier.
- Dit boek bestaat uit de point of views van Juliet en Declan en hun briefwisseling. Was leuk om over hun leven te lezen en dat het nog dieper ging op briefpapier.
- Rowan en Rev krijgen van mij de beste vrienden award. Die 2 waren hele goede vrienden voor de hoofdpersonen, stonden altijd voor ze klaar, wilden ze helpen enz. Moet wel zeggen dat ik meer geïnteresseerd was in Rev, dan in Declan. Ben erachter gekomen dat Kemmerer een boek met hem in de hoofdrol heeft geschreven (More than we can tell), maar na het lezen van Letters to the lost, pas ik. Ben ervan overtuigd dat Kemmerer en ik gewoon geen match zijn.
- De ouders hebben er werkelijk een potje van gemaakt. Ik ben blij dat het tussen Juliet en haar vader beter gaat en dat Declan en zijn familie een poging gaan wagen. Maar er is wel erg snel en makkelijk over Declan en zijn familie geschreven. Tweede kans? Eind goed al goed? Je kan mij niet wijs maken dat het goed komt tussen Declan en zijn familie. Er is teveel gebeurd, teveel gezegd en te weinig gedaan. Declan is beschadigd en je kan zijn ouders echt niet in een knip van de vingers veranderen in de beste ouders ooit (die twee kunnen heel makkelijk en snel weer hun oude patronen oppakken.) Snap dat de schrijfster ook Declan een Disney einde wilt geven, maar soms is er zoveel in een familie gebeurd, dat er niks meer te redden valt. Misschien is het wel het beste dat hij breekt met zijn familie en zijn eigen geluk vind. Mensen die je jarenlang mentaal en emotioneel zoveel pijn hebben gedaan, moet je niet om je heen hebben.
Conclusie:
- Dit boek was een mis voor mij.
- Goede support karakters.
- Ik geef het boek 2 sterren.
Cheen
Recensie 129#
Samenvatting van het verhaal:
Juliet is na maandenlang nog steeds niet over de dood van haar moeder en schrijft brieven aan haar om haar rouw te verwerken. Ze verdrinkt in haar verlies en haar vader is sinds haar moeders dood emotioneel afwezig. Declan probeert aan de demonen van het verleden te ontsnappen. Zijn leven is alles behalve rozengeur en maneschijn. Door een joyride heeft hij een strafblad, zijn vader zit in de gevangenis, stiefvader maakt hem het leven zuur en zijn moeder verwaarloost hem. Maar het ergste is nog wel dat hij zich verantwoordelijk voelt voor de dood van zijn kleine zusje Kerry. Wanneer Declan één van Juliets brieven vindt, besluit hij om terug te schrijven. Zo ontstaat er een anonieme briefwisseling tussen de twee, die meteen ontwikkelt in een hechte intense connectie. Ze helpen elkaar met het verwerken van de moeilijke dingen, genezen langzaamaan en worden verliefd op elkaar. De wereld wordt weer een stuk kleurijker en Juliet begint weer foto’s te maken en Declan verdiept zich in poëzie. De twee willen elkaar dolgraag ontmoeten, maar zijn bang dat ze hun speciale band kwijt raken. Maar na een mislukte homecoming komt Declan erachter dat zijn geheime penvriendin Juliet is en ziet in dat zijn gevoelens hopeloos zijn. In het echte leven kunnen ze elkaar niet luchten en om haar niet kwijt te raken, houdt hij zichzelf anoniem. Na een paar gebeurtenissen leert Juliet Declan kennen, komt erachter dat hij meer is dan alleen maar een crimineel en vermoedt zelfs dat hij haar penvriend is. Wanneer ze ontdekt dat de details van Declans joyride overeenkomen met haar moeders hit and run, moet en zal ze op onderzoek uitgaan. Ze komt er gelukkig achter dat het 2 verschillende incidenten waren, maar ontdekt wel dat haar ’’perfecte’’ moeder vreemdging. Na een goed gesprek met haar vader en alles verwerkt te hebben, ontmoet ze Declan. Hij heeft na een paar onthullingen ook een gesprek gehad met zijn ouders en ze gaan aan hun familie werken. Juliet en Declan bekennen gevoelens voor elkaar te hebben en beginnen een relatie.
Meningen, gedachtes enz.:
- Dit boek was bij mij een young adult mis. Heb nog nooit iets van Brigid Kemmerer gelezen, maar haar boek deed niks voor mij. Weet niet of het aan de schrijfstijl lag, het verhaal, geen idee. De onthullingen, dilemma’s, liefde, rouw waren niet bijzonder en heb ik in tal van andere young adult boeken al eens gelezen. In plaats van te focussen op de liefde en verwerking van Juliet en Declan, was ik meer bezig met Rev en de wanstaltige ouders van Declan. Het was in mijn ogen een standaard boek.
- De voorkant vind ik geweldig, bloemen gemaakt van beschreven papier.
- Dit boek bestaat uit de point of views van Juliet en Declan en hun briefwisseling. Was leuk om over hun leven te lezen en dat het nog dieper ging op briefpapier.
- Rowan en Rev krijgen van mij de beste vrienden award. Die 2 waren hele goede vrienden voor de hoofdpersonen, stonden altijd voor ze klaar, wilden ze helpen enz. Moet wel zeggen dat ik meer geïnteresseerd was in Rev, dan in Declan. Ben erachter gekomen dat Kemmerer een boek met hem in de hoofdrol heeft geschreven (More than we can tell), maar na het lezen van Letters to the lost, pas ik. Ben ervan overtuigd dat Kemmerer en ik gewoon geen match zijn.
- De ouders hebben er werkelijk een potje van gemaakt. Ik ben blij dat het tussen Juliet en haar vader beter gaat en dat Declan en zijn familie een poging gaan wagen. Maar er is wel erg snel en makkelijk over Declan en zijn familie geschreven. Tweede kans? Eind goed al goed? Je kan mij niet wijs maken dat het goed komt tussen Declan en zijn familie. Er is teveel gebeurd, teveel gezegd en te weinig gedaan. Declan is beschadigd en je kan zijn ouders echt niet in een knip van de vingers veranderen in de beste ouders ooit (die twee kunnen heel makkelijk en snel weer hun oude patronen oppakken.) Snap dat de schrijfster ook Declan een Disney einde wilt geven, maar soms is er zoveel in een familie gebeurd, dat er niks meer te redden valt. Misschien is het wel het beste dat hij breekt met zijn familie en zijn eigen geluk vind. Mensen die je jarenlang mentaal en emotioneel zoveel pijn hebben gedaan, moet je niet om je heen hebben.
Conclusie:
- Dit boek was een mis voor mij.
- Goede support karakters.
- Ik geef het boek 2 sterren.
Cheen
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
