Ieder boek zijn publiek maar dit is niet mijn boek

De zaden der hoop- deel 1 de val van Hymír, is het eerste deel in de saga en het is even inkomen. Ik las de digitale versie op Sweek dus ik weet niet of die afwijkt van het ebook of de paperback versie wat betreft de opmaak. Het leek namelijk bijna een toneelstuk omdat er bij een nieuw stuk de vermelding kwam van plaats en personen die in dat gedeelte voorkwamen. Als een verhaal lekker loopt is dat totaal overbodig en kan de lezer best begrijpen dat we nu met deze personen in die kamer zitten. Het haalt het tempo een beetje uit het verhaal en dat is jammer. Sowieso is er door de introductie van de personages in de eerste paar hoofdstukken een beetje doorbijten maar daarna gaat het qua tempo en opbouw een stuk pittiger.

Het verhaal gaat over de oude Wijsgeer, Benedictus, die wil een serie boeken aan zijn bekwame student Xavier laten lezen. Vertellingen uit het verleden maar Xavier beleeft de verhalen alsof hij er bij is. Twee verhalen , die van het licht en de duisternis, wisselen elkaar in dit verhaal af. Daarnaast zijn er de hoofdstukken van Benedictus die zich in de nabije toekomst plaatsvinden. Xavier heeft echter door het beleven van deze verhalen de Bloedraven, een corrupte tak van de regering, kwaad gemaakt waardoor hij te maken krijgt met een eeuwenoude oorlog.

De drie verhaallijnen zijn goed gevonden en goed uitgewerkt. Door Xavier de verhalen te laten beleven biedt dit veel uitstapjes naar andere tijden en mogelijkheden aan het verhaal. Het vermengen van de toekomst met het verleden is leuk gedaan .

De waarschuwing van de schrijver over grof en direct taalgebruik is zeker niet overbodig. Als je hier niet van gediend bent kan je het boek beter overslaan. Persoonlijk heb ik niet zo’n tere ziel en ben ik wel wat gewend maar het hoeft niet overdreven te worden. Ik snap heus wel dat een grof personage in een geweldadige wereld geen sorry zegt maar om de paar zinnen “neuk een eind op” gaat wel vervelen en begint een beetje overbodig te worden. Net als de enorme scheldwoorden in het verhaal. Als het grove taalgebruik en gevloek in het verhaal past hoor je mij er verder niet over. Maar hier was er voor mij toch wel een “overkill”.

Ieder boek zijn publiek maar dit bleek niet mijn soort boek.