Helaas moeten we deze missie afbreken: wat een geweldig mooie trilogie!

Pieter Koolwijk vindt dat iedereen zijn fantasie moet gebruiken. Dat is waarom hij boeken schrijft. Hij brak door met zijn boeken over “Vlo en Stiekel”, schreef het ontroerend “Bens Boot”, ” Prutje ” en nog een aantal bijzondere titels. Zijn boek ” Gozert ” (deel 1 uit deze trilogie), werd bekroond met de Gouden Griffel. “Gozert” verteld het verhaal van Ties. Ties is heel druk in zijn hoofd en moet naar ‘ Huize Hoopvol” om te genezen en daar ontmoet hij Luna. Het tweede deel draagt haar naam. ” Missie afbreken ” is het derde verhaal en gaat over Gozert. Want Gozert ging eigenlijk over Ties….

Wederom zijn de illustratie weer van Linde Faas. Ze spatten bijna van de pagina’s af, net als het verhaal.

Gozert is de allerbeste vriend van Ties. Ties is de enige die hem kan zien. Luna kan Gozert wel horen maar niet zien. Gozert en Ties zijn altijd samen. Ze doen gevaarlijke missies en als het in de soep dreigt te lopen roept Gozert heel hard ” missie afbreken!” En dan rennen ze hard lachend weg. Alleen lijkt Ties zich steeds beter zonder Gozert te vermaken. Gozert voelt zich alleen en of hij wordt vergeten. Als Ties en Luna een eigen missie maken en ten strijde trekken tegen ” Huize Hopeloos” voelt Gozert zich in de steek gelaten. Hij wil niet mee want het is de plaats waar Gozert zich heel ongelukkig voelde. Gozert ontdekt dat er nog meer zijn zoals hij en ziet dat het niet goed met hen gaat als ze geen aandacht van hun mensen krijgen. Gozert vraagt zich af wat of wie hij is en waar hij thuis hoort. Hij gaat op zoek naar antwoorden en als hij ze vind moet hij heel hard nadenken wat hij daarmee moet gaan doen..

Ik ben liefhebber van de verhalen van Pieter Koolwijk en de eerste twee boeken uit deze trilogie heb ik met veel plezier en ontroering gelezen. Dus uiteraard keek ik uit naar dit deel. Wie zou de hoofdpersoon worden in dit verhaal en hoe zou het verder gaan met Ties, Luna en Gozert? Ik las het boek in één ruk uit. Hoewel je weet dat Gozert niet echt is komt hij levensecht over. Het verhaal wordt vanuit zijn oogpunt verteld en al zijn emoties, zijn onzekerheid, zijn eenzaamheid en liefde voor zijn vrienden zijn bijna tastbaar. Pieter Koolwijk heeft een mooie mix neergezet van fantasie en werkelijkheid. De vragen die Gozert zichzelf stelt komen soms bij je binnen als iets wat jezelf ook zou willen weten. De antwoorden soms ontroerend.

Naast de vragen die Gozert zichzelf stelt is er ook nog “Huize Hoopvol ” of “Hopeloos ” zoals Gozert het noemt. Ties en Luna zijn betrokken bij een rechtszaak tegen de directeur die het veld moet ruimen. In plaats van kinderen proberen te genezen met medicijnen waardoor ze zombies worden moeten kinderen geholpen worden. Hierbij wordt even aangekaart hoe er tegen een kind aangekeken kan worden als deze net even anders is of zich anders gedraagt. Dat medicatie daar het antwoord niet op is. Een mooi gegeven en mooie strijd die in het verhaal is verweven maar niet de boventoon voert.

De vertelstijl is pakkend, de emoties van Gozert en zijn vrienden komen bij je binnen. Het is avontuurlijk, grappig, kleurrijk maar ook soms wat somber. Gozert is een superheld (met een superheldencape om) en weet je te raken. Ik wilde eigenlijk het boek niet meteen uit lezen omdat ik wist dat er dan een einde zou komen aan het verhaal van dit mooie trio. Maar het einde was heel mooi, en heel bijzonder, en ontroerend ( ik pinkte een traantje weg) maar eigenlijk ook geen einde. Want echte vriendschap is oneindig.

e trilogie is uitgegeven door uitgeverij Lemniscaat in een mooie hardcover uitvoering. Soms lees je een boek in zou je die het liefste in willen lijsten zo mooi. Dit zijn dat soort boeken.