Na mooi debuut lag lat hoog voor deze romantasy...

Lysander Mazee studeerde theologie en klassieke zang en is werkzaam in het basisonderwijs. Door vriendin en auteur Cathinca van Sprundel werd hij aangezet om zijn verhalen op papier te gaan zetten en in 2023 debuteerde hij met ‘wolventijd’. Hiervoor ontving hij de Debuutprijs van de Jonge Jury. Over zijn debuut was ik zeer enthousiast, dus naar mijn idee heeft hij terecht die Debuutprijs gewonnen. Het was een verhaal met een geweldig mooie cover, magische realisme, historische elementen, folklore en Vikingen. Het had een goede opbouw en heerlijk leestempo en een verhaal waarvan je na afloop denkt dat je meer van deze auteur wil lezen. Toen ik hoorde dat er een nieuw boek van zijn hand kwam wilde ik deze dan ook uiteraard lezen.

‘Wapenbroeders’ is een heel ander verhaal dan ‘wolventijd’. Het speelt zich af in een heel andere setting en valt niet te vergelijken. Wat ik best een beetje jammer vond. Maar goed dit geparkeerd te hebben begon ik in dit boek wat zich afspeelt in de aanloop naar een riddertoernooi. Het heeft wel, net als zijn debuut, een queer hoofdpersoon ( al lijkt de hoofdpersoon dat zelf nog niet helemaal te weten) en een vleugje fantasy. Op de achterzijde staat dat het een ‘ enemies-to-lovers-queer-romantasy ‘ is . Een mond vol voor een avontuurlijk fantasy roman.

Inhoud :

Hemming is verantwoordelijk voor de veiligheid van de koningin en zijn neefje de kroonprins. Hij kijkt al maanden uit naar het riddertoernooi wat gehouden wordt ter ere van zijn neefje Peder. Peder is drie jaar oud maar ‘anders ‘dan gewone kinderen van zijn leeftijd. Dit leidt tot geroddel onder de edelen en tot ergenis van de vader en diens familie. Hemming stoort zich daar niet aan en gaat door het vuur voor Peder en zijn moeder. Kort voor het toernooi komt hij er achter dat er een huurmoordenaar achter hem aan zit en blijken de koningin en kroonprins doelwit te zijn van een oude vloek. Hemming moet de hulp aanroepen van de Fey, sluwe onderhandelaars in magische gunsten die al eeuwen in ballingschap in het Nachtwoud leven. Ook moet hij naast zijn vrienden ook een voormalig vijand vertrouwen om zijn neefje te beschermen.

Leeservaring:

De titel klonk goed en als ik zo de achterflap las dacht ik dat moet lezen als een sprookje. De setting doet Middeleeuws aan, met ridders, edelen en Fey. Genoeg ingredieënten voor een avontuurlijk verhaal. De cover vond ik iets minder maar dat is mijn persoonlijke voorkeur. Zelf zou ik een boek niet snel oppakken als ik op de cover af moest gaan. Gelukkig hoefde dat niet en begon ik aan het verhaal. Al vond ik na het lezen dat ik wel een ander beeld had bij de personages dan dat was afgebeeld.

De hoofdstukken zijn van een prettig formaat en elk hoofdstuk begint met een mooi gekaderde pagina. Het kader beslaat een illustratie van twee zwaarden verbonden door een rank van bladeren. Het taalgebruik is redelijk toegankelijk al is er wel gebruik gemaakt van bepaalde woorden en uitdrukkingen die goed passen in het verhaal en tijdsbeeld wat wordt geschetst, maar als je niet bekend bent met die woorden het wat lastig lezen is.Woorden zoals bijvoorbeeld pogrom of pommel. Ik lees niet snel over een woord heen wat ik niet meteen herken dus ga ik meteen naar google om het op te zoeken en om erachter te komen of het echt bestaat of juist hoort bij de fantasie van de schrijver. Het is wel afleidend van het leestempo. Een verklarende woordenlijst zou een optie kunnen zijn of een kleine voetnoot onderaan de pagina.

Daarnaast had ik wat moeite om in te komen in het verhaal. In de proloog wordt iemand bij zijn bijnaam genoemd. Dit is echter een voorwerp waardoor ik eerst even moest schakelen ( ik wist toen niet of het om een persoon ging) . Ik had namelijk eerder een boek gelezen met een zelfde voorwerp wat kon praten, dus dacht waarom niet maar als dat zo zou zijn zou het verhaaltechnisch niet kloppen. Tot ik er er achterkwam dat het zijn bijnaam was. Toen heb ik de proloog nog maar even opnieuw gelezen in de hoop wel in het verhaal te geraken. De trage start hield nog even aan. Ik moest erg wennen aan de vertelstijl.

Hoewel het verhaal genoeg ingrediënten had kon het met mij toch niet pakken. Ik heb het na een paar hoofdstukken naast mij neergelegd om het wat later weer op te pakken en opnieuw te starten en door te lezen. Het is veel, veel karakters en er gebeurd veel. Hierdoor is het in het begin (als je nog moet wennen aan de personages) wat rommelig wat voor mij het leestempo er een beetje uit haalde. Ook de manier waarop het ‘queer’ zijn in het verhaal was verwerkt vond ik er een beetje bovenop liggen. Door er minder de nadruk op te leggen krijg je een ander beeld van de karakters en zou het plot beter tot zijn recht komen. Het verhaal zou dan meer avontuurlijk en spanneder kunnen zijn maar goed dat is mijn voorkeur. De auteur heeft de nadruk denk expliciet meer op het romantische deel gericht al zijn dan de vele ‘gevechten’ misschien weer niet nodig. Op het moment dat de Fey hun intrede doen gaat het verhaal een interesantere weg op en is het wat minder rommelig. Er is nu een duidelijk doel voor de hoofdpersoon om naar toe te werken. De opbouw wordt beter en het tempo wat vlotter. Het einde is misschien wat voorspelbaar maar wel mooi weergegeven.

Als je houdt van romantische verhalen met de nodige vechtpartijen in een Middeleeuwse setting én met een vleugje magie dan moet je dit zeker gaan lezen.

Voor mij was het echter niet mijn boek. De lat lag dan ook wel behoorlijk hoog na het debuut ‘wolventijd’ en dat level is met dit verhaal, voor mij , helaas niet gehaald. Ook het ” queer-element” vond ik in dit debuut ook beter verwerkt.