genoeg munitie voor een boek met inhoud maar kabbelt hier en daar wat door

Suzanna Esther heeft literatuurwetenschappen en psychologie gestudeerd. In 2016 verscheen haar eerste boek met korte verhalen. Eerder las ik van haar “de stem “ en “ kamp Alpha”. Dit is haar zesde boek. Vooral die twee voorgenoemde titels konden mij zeker boeien dus toen ik “ revanche” voorbij zag komen met die intrigerende cover wilde ik deze ook wel lezen.
Een cover waar je alle kanten mee op kan maar mij vooral doet denken aan een gruwelijk verhaal. In ieder geval een mindfuck ( sorry voor het taalgebruik) die onder je huid gaat zitten, met name door het lezen van vorig werk van haar. Op de achterzijde staat dat het een spannende psychologische roman is. Dus ik kon mijn verwachting al iets bijstellen.
Hoofdpersonage Rachel heeft in een klein dorpje in Bretagne, twee jaar geleden, van haar erfdeel een stuk grond gekocht waarop een loods en twee gebouwen staan. Om in haar onderhoud te voorzien verhuurt ze met tegenzin kamers en vermaakt ze haar gasten met creatieve en spirituele workshops. De rust wordt verstoord door plannen voor een snelweg bij het dopr waardoor het anders zo rustige dorp tot oproer komt. Daarnaast staat ook haar zeventienjarige dochter bij haar op de stoep, wordt ze vals beschuldigd door dorpbewoners én verschijnt haar verloren gewaande, wraakzuchtige broer, waarmee zij een vreselijk geheim deelt.
Genoeg munitie voor een boek met inhoud.
Het boek beslaat twee delen en heeft korte hoofdstukken. De hoofdstukken wisselen van perspectief. Door elk karakter zou zijn podium te geven kunnen deze meer uitgediept worden en krijg je als lezer van verschillende invalshoeken informatie. De personages worden goed uitgewerkt waardoor je een breed beeld kunt vormen. Echter neemt dit wel iets weg van het leestempo. Af en toe gaat het verhaal voor mij wat aan de langzame kant. Ook de spanningsopbouw is langzamer dan dat ik gewend ben uit haar andere boeken waardoor het einde ook niet zo verrassend is. Maar op de een of andere manier wil je als lezer toch doorlezen en dat is dan ook de kracht van het verhaal.
Die kracht zit met name denk in de vertelstijl, de humor (soms met een zwart randje, ik hou daarvan) en oog voor details. De personages hebben allemaal hun eigen problemen waar ze wat mee moeten dus thema’s als dromen achter na gaan, liefde, trauma, wraak, vergeving ze komen allemaal langs. Ik denk dat de auteur hier ook heerlijk kan putten uit haar kennis van haar psychologie studie. Voordeel ook van deze details is dat je de personages beter leert kennen en begrijpen. Met name de reacties van de hoofdpersoon Rachel. Waarvan ik nog steeds niet weet hoe ik haar moet plaatsen. En ach, misschien moet je dat ook niet willen.
“revanche” is een boek wat zeker de moeite waard is om te lezen. Het bracht niet de gruwelijke spanning die ik had verwacht maar weet de aandacht van de lezer wel te behouden tot het einde.