Dit boek dendert.

De trein naar Samarkand van Guzel Jachina is een indrukwekkende roman die zich afspeelt in het naoorlogse Rusland van de jaren twintig. Het verhaal volgt een transporttrein vol weeskinderen die van de hongerende Wolgaregio naar het mythische Samarkand reist.

Dit boek dendert. Niet alleen over rails, maar ook over grenzen van menselijkheid, plicht en schuld. Jachina zet je in een wagon vol hongerige kinderen, begeleid door een jonge commandant die wil redden wat er te redden valt, en een commissaris die liever rekent dan voelt. Tussen hen in zit een oude arts, met een hart dat nog klopt in een wereld die dat bijna heeft verleerd.

Ik las het met bewondering én afschuw.