herinneringen en ervaringen

Fredrick Backman, mijn meest favoriete schrijver, maakt menigmaal gebruik van zijn eigen populariteit om zijn volgers te wijzen op andere Zweedse schrijvers. Zo leerde ik Niklas Natt Och Dag kennen en kwam ik dit boek tegen: “Alles wat ik me niet meer herinner” van de Zweeds-Tunesische schrijver Jonas Hassen Khemiri. De jonge Samuel overlijdt in een auto-ongeluk. Het is onduidelijk of het een gewoon ongeluk is of dat hij zelf een einde aan zijn leven maakte. Een jonge naamloze schrijver probeert de laatste dagen van Samuel in kaart te brengen en zo deze vraag te beantwoorden. Hij interviewt familieleden, vrienden en zijn ex-vriendin en er ontstaat een veelzijdig portret. Het verhaal wordt op een bijzondere manier vertelt. De schrijver spreekt met verschillende mensen en verweeft die stukjes bijna alinea gewijs door elkaar. Soms ontstaan er dan tegenstrijdige beelden van Samuel omdat mensen dus verschillende beelden en vooral herinneringen hebben. Herinneren is iets wat voor Samuel erg belangrijk was (en wat ook in het boek veel terugkomt). Hij maakt zich zorgen dat hij zich dingen niet meer kon herinneren, terwijl zijn oma, die overduidelijk tekenen van dementie vertoont, slechts “vergeetachtig” is. Mensen kleuren herinneringen op hun eigen manier in en daardoor ontstaat er voor iedereen een eigen waarheid. Je moet soms wel eens even nadenken wie er nu weer aan het vertellen is en daardoor leest het boek niet altijd even vlot, toch is het een bijzonder verhaal dat zeker de moeite van het lezen waard is. Ik denk dat wanneer je Stockholm beter kent dan ik, het ook helpt en je de hoofdpersonen door de straten ziet lopen. Wil je eens een boek van een Scandinavische schrijver dat eens geen thriller is, pak dan dit boek eens, ik weet zeker dat het een toevoeging zal zijn op je leesportefeuille.