Goed uitgewerkt sci-fi epos

Slapen in een zee van sterren is met zijn meer dan 850 pagina’s, verscheidene bijlagen en een uitgebreide woordenlijst een klapper van een boek. Het boek is het eerste uitstapje in het sciencefictiongenre door Christopher Paolini (1983), die bekend is geworden in het fantasygenre met zijn 'Het Erfgoed'-reeks. Naar eigen zeggen ging het schrijven van dit boek niet direct helemaal goed, maar uiteindelijk is dit epos over Kira, een xenobioloog die in contact komt met een mysterieus biopak dat een intergalactische oorlog dreigt te ontketenen, het resultaat geworden van jarenlang vallen en opstaan en uitgebreid onderzoek doen.

Zoals gezegd komt xenobioloog Kira tijdens een expeditie naar een onbekende planeet in contact met een levend biopak dat zich samenvoegt met haar, en vanaf dat moment wordt een reeks gebeurtenissen ontketend die de toekomst van de mensheid voorgoed zal veranderen. Dit pak schijnt een eigen wil en een eeuwenlang verleden te hebben, iets waar Kira aanvankelijk niks mee te maken wil hebben. Dat is helaas geen optie voor haar wanneer blijkt dat zij de enige is die kan voorkomen dat de mensheid wordt weggevaagd door aliens die op de ontdekking van het pak afkomen. Ze moet zowel leren omgaan met de grillen van het pak en de stortvloed aan emoties na een catastrofale gebeurtenis waar zij zich schuldig om voelt.

De jarenlange investering in dit boek heeft duidelijk zijn vruchten afgeworpen. Vanaf de allereerste bladzijde word je meegenomen in de intergalactische wereld en word je bedolven onder termen en gebruiken die je eerst zullen overrompelen voordat je eraan gewend raakt. De handige woordenlijst achterin het boek zal je goed op weg helpen mocht je iets echt niet snappen, maar door de context zul je het meeste genoeg begrijpen om te weten wat er gebeurt. Paolini heeft duidelijk veel onderzoek gedaan en laat in het nawoord weten dat hij zo dicht mogelijk bij de bestaande theorieën over de ruimte en ruimtevaart is gebleven als maar kon.  

Elk deel van het boek is een integraal onderdeel van het verhaal, al zullen sommige momenten hier en daar aanvoelen als een herhaling van zetten. De omvang is enorm, maar het is nodig om alle personages en facetten van de plot overtuigend weer te geven. Zo krijgt de lezer de ruimte om ook om de belangrijkste bijpersonages te gaan geven en om te wennen aan de intergalactische wereld die Paolini heeft geschapen.

'Er waren verschillende soorten nachtmerries, besefte ze. Nachtmerries van vlees en bloed, nachtmerries die je in het holst van de nacht bezochten, maar de ergste waren de nachtmerries die je zelf met je meedroeg.'

Slapen in een zee van sterren is een epos van formaat. Kira is een hoofdpersoon die niet van de een op de andere dag een stoere, moedige actieheldin wordt maar vooral heel menselijk blijft met de angsten en onzekerheden die ze doormaakt. Met de goed uitgewerkte bijpersonages en technische aspecten is dit boek eentje dat je als fan van het sciencefictiongenre zeker gelezen moet hebben - maar ook als nieuweling in het genre zul je je plek vinden als je je eenmaal hebt overgegeven aan de stortvloed aan informatie. Ad astra per aspera!