een soort van recensie ofzo: Vlo en Stiekel

Na Gozert te hebben gelezen wil ik aan het einde van het jaar alle boeken van @pieterkoolwijk gelezen hebben. Dus ik sla zijn eerste kinderboek Vlo en Stiekel natuurlijk niet over.

Floris en Arjan zijn geen vrienden. Sterker nog, Arjan maakt Vlo zijn leven extreem moeilijk. Elke dag zijn er pesterijen en dan is hij ook nog eens klein. En dan komt er een nieuw meisje in zijn klas. Naast hem. Nog kleiner dan hem, rood puntig haar en kleurige kleren. Haar naam is Stiekel. Worden ze vrienden? En hoe moet dat verder met Arjan?

Alleen om de titel is dit boek het lezen waard! En als ik dan aan het lezen ben worden mijn verwachtingen van de titel en de cover waargemaakt.

Stiekel is mysterieus en tegelijk recht voor je raap. Ze is stoer en waanzinnig lief. Ze zorgt voor talloze glimlachen en een verlangen naar haar simpliciteit. Kende we allemaal maar een Stiekel. Vlo heeft geluk.

Ik begin een rode lijn in Pieter zijn boeken te zien. Er zitten altijd hele kleurige karakters in. Karakters die anders zijn. Karakters die mij als volwassene weer even doen denken aan de Stiekel in mij. Er zit zeker een Stiekel in mij. Dat weet ik. Maar toegang krijgen daartoe is een ander verhaal. Zoals Stiekel haar vader zei: kijken doe je met je ogen en niet met je gedachten.

Zoals je merkt ben ik vooral fan van Stiekel. Maar het boek heeft veel meer dan alleen dit fleurige meisje. Gepest worden, angsten overwinnen, verder kijken dan wat je ziet, mysterie, spanning en natuurlijk prachtige illustraties van @lindefaas

Ik was al fan van Pieter, maar nu weer een beetje meer.

ps. Hoe komen we aan meer Vlo en Stiekel?!