Dansen tussen twee culturen

Dans met mij is de vertaling van het boek “mambo in Chinatown” van Jean Kwok.

Ik had dat ook een leuke titel gevonden voor dit bijzondere boek. Het klinkt iets moderner.

Charlie is de oudste dochter in een Chinees migrantengezin. Zij werkt met haar vader in een noedelrestaurant en zorgt voor haar vader en zusje. Als op een dag een advertentie in de krant staat voor een baan bij een dansschool grijpt Charlie haar kans. Ze wordt aangenomen maar bakt er niets van als secretaresse. De auteur laat echt merken dat Charlie een onzeker meisje is dat fout na fout maakt waardoor ze nog onzekerder wordt. Hoe een foutje tot geluk kan leiden blijkt uit hoe het verhaal verder gaat…

Ze wordt per ongeluk ontdekt als danseres en komt midden in een wereld te staan die ze helemaal niet kent, deze wereld is ook keihard maar voelt door de lessen die ze vroeger van haar moeder kreeg vreemd vertrouwd. Dit alles houdt ze geheim voor haar vader. Dan wordt haar zusje ziek en worden de cultuurverschillen tussen Charlies oude en nieuwe leven steeds duidelijker. Ze wil dat haar zusje door een arts wordt onderzocht maar dat mag niet van haar vader want hij gelooft in de oude geneesmethodes uit China. En daarnaast is zijn vertrouwen in de Amerikaanse ziekenhuizen weg na de ziekte en overlijden van zijn vrouw. De vele rekeningen achteraf waardoor ze veel schulden hebben bij de oom van Charlie. En van hem afhankelijk zijn.

Charlie verandert en ook haar omgeving merkt het aan haar. Je merkt ook tijdens het lezen van het boek dat Charlie steeds zelfverzekerder wordt.

Zo mooi als de kloof tussen Charlie en haar familie en de vele drempels waar ze overheen moet beschreven worden, zo jammer dat de auteur er af en toe iets in blijft hangen waardoor het midden van het verhaal iets saai wordt. Ik miste op een gegeven moment de vaart in het verhaal en door de verschillende verhaallijnen die erg door elkaar heen lopen kwam het soms verwarrend over.

Ik heb wel genoten van het boek en dan het stuk waar ze steeds meer voor zichzelf opkomt terwijl haar vader meer en meer opgaat in oude tradities en haar zusje naar China wil sturen. Ik vond het treffend, vooral omdat de wanhoop zo duidelijk wordt op het einde. Hoe overtuig je een man die in oude tradities is blijven leven zonder hem te kwetsen? Wanneer ga je je eigen leven leiden?

Dat je bij ziekte niet alleen naar het lichamelijk lijden moet kijken maar ook naar het geestelijk lijden blijkt een grote overeenkomst te zijn tussen de twee culturen in dit boek.

Na het lezen van het boek kwam ik op youtube een filmpje tegen waarin Jean Kwok de mambo danst. Het boek kwam toen echt voor mij tot leven.

De vraag is niet echt waar Charlies hart ligt maar hoe ze twee culturen kan verenigen tot een cultuur waar zij en haar familie zich thuis voelen. Dat maakt dat dit boek meer is dan zomaar een verhaal. Het zet je wel aan het denken over wat voor jou belangrijk is.