. Het boek zit uiteindelijk als een echt monopolyspel keigoed in elkaar!

Marjolein van der Gaag (1976) woont met haar man Olaf, drie kinderen en twee honden in Arnhem. Ze is persvoorlichter en lobbyist. Ze schreef eerder Gevaarlijk spel, Palm village en Neerslag en met Marcella Kleine schreef ze samen ook enkele verhalen
Ze bedankt in het nawoord haar gezin voor het geduld en geen herrie mogen maken in de woonkeuken waar ze haar boek schreef

“Ik weet dat u niet gestoord wilt worden, maar uw man probeert u al een tijdje te bereiken.”

Het gezin van Ronald en Brenda lijkt het goed voor elkaar te hebben, allebei een goede baan, gezonde kinderen en een mooi huis. Toch belanden ze van het ene op het andere moment in een nachtmerrie als hun oudste dochter Marit niet op school verschijnt. En ook in de uren daarna is ze onvindbaar. En dat is niemand gewend in deze tijd van mobieltjes. Een terugblik op de maanden voor deze dag wijzen al snel in een bepaalde richting…… nieuwsberichten over de Toeslagenaffaire zullen nooit meer op dezelfde manier gelezen worden…..Maar wat heeft het monopolyspel hiermee te maken?

Hoge bomen vangen veel wind

De nachtmerrie van elke ouder, jouw kind vermist. De radeloosheid en het verdriet zijn heel goed weergegeven tijdens de hoofdstukken die rond Brenda, Ronald en hun zoon Joep draaien. Van der Gaag neemt de lezer mee in het leven van het gezin en ook het werk van Brenda want als hoge ambtenaar die een rol speelt tijdens deze nare affaire die nog bijna elke dag in het nieuws is vangt ze veel wind, zij en haar gezin hebben al verschillende nare situaties meegemaakt en het recherche duo dat ingeschakeld is in deze zaak kan al snel gericht op zoek naar de dader en naar het meisje zelf.

Van der Gaag heeft een originele thriller geschreven en haalt met dit boek verschillende onderwerpen aan, de schrijnende situaties van slachtoffers van het Toeslagenschandaal is op zo’n manier beschreven dat de lezer bijna begrip krijgt voor de eventuele dader.
Maar ook voor de mensen die bij de belasting werken. Ze laat een uitgebreide blik zien op de hele situatie zonder dat het verhaal de vaart verliest. Ze voorkomt ermee dat het echt een thriller blijft en geen spannende roman wordt. Er was wel een grotere rol verwacht van het monopolyspel maar alle verhaallijnen in dit boek zijn er met een reden waar de lezer snel genoeg achter komt.
Dan heeft Van der Gaag nog meer in petto; door de lezer mee te nemen naar de afgelopen maanden laat ze zien dat er verder moet worden gekeken dan men in eerste instantie dacht. Ze laat hiermee een diepgang zien en dat komt omdat Van der Gaag verschillende mensen hun verhaal laat vertellen. Ook het gedrag van de tieners in dit verhaal is heel natuurgetrouw weergegeven, naast de angst om het verlies van een kind een herkenbare situatie voor veel lezers. Om dan met al deze ingrediënten tot een plot te komen die ontroert en helemaal klopt met het verhaal, dat laat zien dat Van der Gaag echt schrijftalent heeft. Het boek zit uiteindelijk als een echt monopolyspel keigoed in elkaar!

Wat een thriller! Zo mooi hoe fictie en non fictie met elkaar kunnen leiden tot uren leesplezier van de echte liefhebbers van vrouwenthrillers!