Drama wordt gevolgd door nostalgie en nog meer drama.

Een zeer christelijke boerenfamilie bestaande uit 6 leden, behalve de ouders zijn er de kinderen: Jas, Hannah, Obbe en Matthies, wordt in de rouw gedompeld als laatstgenoemde tijdens een schaatstocht onder het ijs verdwijnt en niet meer levend boven komt.
De depressie die met name de moeder ten deel valt hangt als een deken over het gezin, de vader probeert de boel nog enigszins overeind te houden door met het Woord te smijten, maar dat houdt hij niet vol.
De kinderen groeien op en worden geconfronteerd met het leven zoals die werkelijk is, de sexualiteit gaat een woordje meespreken, de tabak en de alcohol doen ook zijn intrede bij de oudste, het zou me niet verbazen als later ook nog de drugs aan bod zouden komen, maar zolang gaat het boek niet door.

Het was niet helemaal het boek wat ik me had voorgesteld, de karakters van de familieleden kwamen niet uit de verf, en de beklemmendheid van een christelijk gezin kwam niet tot uiting zoals dat bijvoorbeeld bij Knielen op een bed violen het geval is.
Ik vond ook dat het poep en piesgehalte aan de hoge kant was, eigenlijk past dat helemaal niet bij dit boek, het was allemaal net iets te vlak,maar goed genoeg om te zien dat hier een talent aan het werk is, dat dan weer wel.