Kat-en muisspel tussen politie en copycat

De discipel vormt een mooie aansluiting op deel 1 van deze serie Wat verborgen is van Hjorth Rosenfeldt. Toen maakten we kennis met Sebastian Bergman die nogal egoïstisch overkomt. Wat een medemens denkt, doet hem niet veel. Maar in dit deel leren we een andere Bergman kennen. Een die angstig en beschermend is. Liefdevol op sommige vlakken. Een contrast dus met de Sebastian uit het eerste deel.

In dit verhaal maken we kennis met Edward Hinde, een veroordeelde massamoordenaar die vier moorden op zijn geweten heeft. Nu blijkt er een copycat aan het werk die exact dezelfde moorden pleegt als Hinde zoveel jaar terug. Hinde kan deze mensen echter niet vermoord hebben, gezien hij in de zwaarbewaakte gevangenis vertoeft. Contact met de buitenwereld werd hem ontzegd, dus staat het team van Torkel voor een mysterie en zonder aanknopingspunten.

Binnen het team rommelt het trouwens ook. Interne spanningen en de jacht op de copycat maken het grootste deel van het boek uit. Maar ook Sebastian heeft geheimen die hij meezeult. En die lijken stilaan ook te gaan uitkomen als hij niet oplet. De discipel sluit af met een portie actie, maar zoals al te vaak in een actiescène moet de schrijver de hoofdpersonen sparen. Zij komen immers in latere delen nog goed van pas. Spijtig want zo wordt het wel heel voorspelbaar. Ik was graag verrast geweest door eens een andere zet te zien, maar alweer geen andere aanpak van de schrijver. Jammer en daarom een puntje aftrek van de score.

Ik geef de Discipel dus een welverdiende 4/5!
https://elinevandm.wordpress.com/2019/08/01/de-discipel-van-hjorth-rosenfeldt-4/