Leuk, laagdrempelig debuut met serieus kantje

De jonge schrijfster van dit boek, Cheyenne Winands, benaderde mij via Instagram met de vraag of ik haar boek wilde lezen en voorzien van een recensie. Het boek had al eerder mijn aandacht getrokken door de, voor mij opvallende, haast anime achtige cover. Grote ogen in het getekende gezicht, de fel roze en blauwe kleurvlakken, half lang haar en deels kort, alles bij elkaar trekt zeker mijn aandacht en maakt mij nieuwsgierig naar waar het verhaal echt overgaat. Ook is dit Cheyenne haar debuut en vind ik het persoonlijk altijd leuk om een eerste boek van een nieuwe schrijver de kans te geven.

Het is vanaf de eerste pagina’s gelijk een gemakkelijk te lezen boek, geschikt voor een jonge, jeugdige, Young Adult, doelgroep naar mijn idee. Cheyenne heeft zoals de achterflap vermeld dyslexie en door dit boek te schrijven blijkt maar weer eens dat een “beperking” geen reden hoeft te zijn om iets wat je graag wilt te laten. Juist dat vind ik al een belangrijke boodschap die dit boek met zich meedraagt.

“Ze probeerde het wel, maar het lukte haar niet om haar gedachten erbij te houden.”

De schrijfstijl bevat geen uiterst moeilijke bewoording en is laagdrempelig waardoor voor iedereen toegankelijk. Ook voor de minder geoefende lezer. De bewoording past bij de karakters in het verhaal en de manier waarop zij met elkaar en zichzelf omgaan. Bij mij zorgde het er ook voor dat ik het verhaal binnen een korte tijd gelezen had.

“Langzaam komt ze overeind en zet één voor één haar voeten op de grond.”

Wat de personages meemaken qua problematiek is hedendaags en herkenbaar voor jongeren en ook voor de oudere lezers zoals ik. Het kan ook zeker enigszins leerzaam zijn als je dat eruit wilt halen tijdens het lezen. Echter vind ik de uitvoering van hoe karakters onderwerpen aanpakken niet altijd helemaal realistisch aanvoelen, het lijkt mij bijvoorbeeld dat je niet zomaar een andere identiteit kan vasthouden overal zonder bewijs te moeten overleggen. Toch probeerde ik tijdens het lezen dit soort relativering los te laten, het gaat tenslotte om een fictief verhaal. Alleen vind ik zelf dat het van belang is in wat je als schrijver met het boek wilt overdragen. Achtergrond research kan daarom fijn zijn voor een volgend schrijven. Uiteraard schrijf je een verhaal voor jezelf en niet voor wat anderen er van vinden dus trek je vooral niets van mijn commentaar aan Cheyenne ;)

“Grace verslikt zich en begint te hoesten. Met een rood hoofd rukt ze haar hand los.”

‘Als ik help’ is in zijn geheel gewoon een leuk, spannend, bijzonder en toch ook wel serieus verhaal. Het debuut van Cheyenne Winands is er en laat zeker voldoende ruimte over om lekker verder te schrijven en te groeien in het schrijvers vak. Daar kan geen enkele letterverwardheid of ander euvel een stokje voor steken.

Lieve leesgroet, Elsa.