Haar verhaal, haar gevoel, haar gevecht, haar leven.

De persoonlijkheidsstoornis bordeline is mij niet onbekend. Ik weet hoe heftig het kan zijn voor diegene die de stoornis heeft en voor zijn of haar geliefden. Aangezien we met z’n allen in deze ellendige wereldwijde Covid situatie vertoeven en dat voor geen enkel individu gemakkelijk hoort te zijn is het naar mijn idee belangrijk dat we doormiddel van dit soort verhalen begrip krijgen voor onze medemens die wellicht net een ander “rugzakje” heeft dan jij of ik. Ook al ken ik de stoornis wil dat niet zeggen dat ik weet hoe het zich bij Inge in de desbetreffende C situatie ontvouwt en daarnaast is ze net als ik een gewone jonge vrouw en zodoende ben ik heel benieuwd naar haar verhaal, wat is opgetekend door Erik Persoons. Een Vlaamse schrijver die ik goed ken van ander werk.

“Mijn ziekte is niet minder of erger, ze is er. Zoals een kankergezwel niet van buiten zichtbaar is, een virus zich door de lucht verplaatst zonder dat men het zien en men niet beseft dat men wordt besmet, zo zie je bij mij niet onmiddellijk dat ik een vreselijke ziekte meedraag.”

De cover van ‘Bordeline in quarantaine’ heeft een opvallende roze kleur waarop onder andere de titel duidelijk leesbaar is. Tevens zie je op de achtergrond veelvuldig het Engelstalige woord Fighter, wat mij nieuwsgierig maakt naar de betekenis van dat woord voor Inge. De afgebeelde lepel gevuld met pillen benadrukt voor mij gelijk de ernst van hoe heftig bordeline kan zijn.

Het voorwoord waarmee het boekje begint toont voor mij de betrokkenheid van de schrijver. Ook laat het zien welke band hij heeft met Inge en toont het zijn respect voor haar. Dit vind ik fijn om vooraf te lezen en geeft mij alvast het vertrouwen in dat het wel goed zit met het opgetekende levensbeeld van Inge.

“Ze wist niet hoe zij ze moest sluiten doordat de traumaverwerking on hold stond en dat allemaal door de coronamaatregelen.”

Vervolgens gaan we van start met het daadwerkelijke verhaal van Inge zelf. Je merkt gelijk dat het recht vanuit haar hart en beleving opgeschreven is en het voelt alsof ze persoonlijk alles aan je verteld. Zelf vind ik dit prettig lezen, vergroot het mijn medeleven en begrijp ik beter hoe zij zich op gevoelsgebied beweegt. Toch is het absoluut niet een luchtig begin maar benadrukt het hoe ernstig de situatie in de eerste instantie was. Daarnaast zorgt het ervoor dat je verder wilt lezen omdat je hoopt dat alles beter wordt of in ieder geval meer behapbaar.

“Nochtans houd ik van de nacht. Dat is niet om de een of andere spannende of mysterieuze reden.”

De tekst leest ondanks de soms zware stukken gemakkelijk en helder qua betekenis. Mede door de humor en intelligente inzichten krijg ik een heel goed beeld van hoe de wereldwijde situatie voor Inge was. Ook voel ik met haar mee ten opzichte van de soms uitzichtloze gezondheidszorg achterstalligheid naar de reguliere patiënt toe. Toch is het niet alleen kommer en kwel in dit boekje, de hoop en vechtlust voor een betere toekomst sijpelen overal doorheen en zijn de kracht van dit verhaal.

“Alleen door het zelf te beleven en te voelen, maar vooral door te proberen het te verwerken, kan je het ten volle snappen.”

‘Bordeline in quarantaine’ is inderdaad volledig een getuigenis van Inge, een borderlinepatiënt zoals onder de titel vermeld staat op de voorzijde. Haar verhaal, haar gevoel, haar gevecht, haar leven. Ik vind het knap dat ze hiermee inzicht geeft in hoe het voor haar is en hoop van harte dat het goed gaat met Inge. Een realistische kijk in de wereld met Covid vanuit de ogen van een medemens met bordeline.

Lieve leesgroet, Elsa.