Fijne veelzijdige verhalenbundel

Eerlijk gezegd moet ik bekennen dat deze verhalenbundel mij vooral aansprak door de titel en de cover. Tja olifanten, of eigenlijk alle dieren, doen het altijd goed bij mij. Op de cover zie je twee liefelijke olifanten op een drijvend stuk ijs staan in een helder blauw meer omgeven door besneeuwde bergen. Laat ik nou ook nog eens van winterse landschappen houden dus wat dat betreft kon het niet missen met de cover bij mij.

“Toen wij jongens van twaalf elk op onze eigen manier het onmogelijke waarmaakten.”

Inhoudelijk bevat de bundel 25 verhalen, geschreven door allemaal verschillende personen die hun eigen twist hebben gegeven aan het thema ‘Olifanten dansen op ijs’. Het leuke aan deze bundel vind ik dus dat iedereen er zo’n andere draai aan gegeven heeft. Ook al lijken sommige in dezelfde metafoor richting te zijn gegaan en andere juist weer heel anders door er een soort van fantasie slag aan te geven. Ik waardeer dat zeker wel doordat de verhalen dus allemaal op zichzelf staan en voor ander leesplezier zorgen.

“Om het volgende deel van mijn verhaal goed te kunnen begrijpen, moet je iets weten over onze absurde gemeente.”

De schrijfstijlen verschillen dus ook van elkaar. Toch leest dit niet ongemakkelijk omdat je weet dat je steeds aan een nieuw verhaal begint van een andere schrijver. De ene schrijft YA achtig, de ander romantisch, dan weer SciFi of juist spannend. Er is dus voor ieder genre wel een vertolking van het thema aanwezig. Voor mij houdt deze afwisseling het vermaak tijdens het lezen van de bundel hoog. Ik heb mij geen moment verveelt met de verhalen en was juist elke keer weer verwonderd over wat de desbetreffende schrijver er van gemaakt had.

“Ze hapte naar adem, maar had het gevoel alsof haar keel zich had samengetrokken. Toch bleven haar gedachte helder.”

Het is altijd lastig voor mij als recensent om een goed lopende en duidelijke recensie te maken van een verhalenbundel die door verhalen van verschillende schrijvers is samengesteld. Zoals ik al eerder zei is er geen eenduidige schrijfstijl, genre typering, karakter omschrijving of spanningsboog aanwezig. Wel kan ik zeggen dat de bundel mij een aantal plezierige leesuurtjes heeft bezorgd en dat ik weer een aantal schrijvers heb ontdekt waarvan ik hoop dat zij in toekomst meer eigen werk naar buiten zullen brengen. Het grappige vond ik dat ik ook de schrijfstijl herkende van een schrijver van wie ik al eerder boeken heb gelezen. Dan doel ik op Johan Klein Haneveld. Ook vond ik het bijzonder om het verhaal van Gea Wolfslag te mogen lezen, overigens erg mooi verhaal; ‘Een bloemenwinkel ruikt niet naar bloemen’. Haar heb ik toen mogen ontmoeten tijdens het Boek10 event in januari en tijdens het diner achteraf wat beter leren kennen.

“Ik besluit om te kiezen voor de bloemen waar hij zijn bijnaam aan heeft te danken: Jan Gladiool.”

Zo zijn er dus meerdere verhalen in deze bundel die mij erg aanspraken en mij bij zijn gebleven. Ik kan absoluut niet zeggen welke mijn favoriet is, ieder verhaal heeft zijn eigen kracht en juiste plek in deze bundel. Het is een fijne bundel om te lezen. Ook nog eens handig als je niet uren de tijd hebt om één dik boek te lezen maar toch graag af en toe een kort verhaal leest. Wat mij betreft is dit dus zeker een aanrader!

Lieve leesgroet, Elsa.