Heerlijk autobiografisch verhaal en aliens!

Leuk om te ontdekken dat Johanna Lime naast haar, voor mij bekende, Fantasy Science Fiction verhalen deze keer een autobiografisch verhaal geschreven heeft en aan mij vroeg of ik ook zin had om dit boek te recenseren. ‘De twaalfde Saturnusmaan’ is uitgegeven bij Aquazz en de cover met daarop twee aliens maakte mij zeker nieuwsgierig. Zeker omdat het dus om deels een autobiografisch en deels een fictief verhaal gaat. Hoe wordt dit gecombineerd en blijft het een goed lopend verhaal?

Ik merk dat de schrijfstijl vanaf het begin gemakkelijk wegleest. Bijdraagt aan de realiteitsbeleving en de gekozen bewoording past bij de hoofdpersonages. De karakteristieke hoofdpersonages Dalmar en Maud zouden zo vriendinnen van mij kunnen zijn. Hierdoor kan ik mij als lezer gemakkelijk in leven in wat zij meemaken en mee leven met de situaties waarin zij terechtkomen. De opmaak qua hoofdstukken, de daarbij passende titels en paragrafen, dragen bij aan een soepele leesflow.

“Ze zakt neer op de bank. De tranen biggelen over haar wangen.”

Inhoudelijk zorgt het verhaal voor herkenning bij mij in levenssituaties die voorkomen in het boek. In die zin van het gevoel niet te passen in de standaard werkmaatschappij en alles wat daarbij zogenaamd onder de sociale omgangsnormen hoort te vallen. Als normaal wordt gezien en min of meer verwacht wordt van je als mens. Overprikkeling ervaren en het niet kunnen uitleggen waardoor dat onder andere vermoeiend is. Waarbij anderen weer met onbegrip reageren terwijl dat zeker niet de intentie is maar gewoon de manier is waarop je het voelt en het je belemmerd in voor hen normale gang van zaken.

“Ik snap nog steeds niet dat mensen daarin getuind zijn. Alsof je een plek in de hemel kopen kan.”

Voor mijn gevoel draait het in dit boek vooral om het net even anders zijn als de meeste mensen en daardoor moeilijker kunnen aarden. Wellicht ook gewoon niet willen en klaar zijn met altijd maar aanpassen ten koste van jezelf. Jezelf kunnen zijn en blijven is van belang om onder andere je energiepijl gezond te houden. Het is niet erg om anders te zijn en daar gewoon blij mee te zijn. Waardeer jezelf en je vind vanzelf gelijkgestemden.

“Het valt me tegen dat al die grenzen er zijn, ze werken beperkend.”

De aliens op de cover spelen absoluut een belangrijke rol in het gehele verhaal. Dit geeft het fictieve kantje in ‘De twaalfde Saturnusmaan’ en maakt het tot een fijn boek waarbij de boodschap van jezelf kunnen zijn (en vooral blijven ondanks alles) lichtvoetig naar voren komt.

Ik heb genoten van dit “net even anders” verhaal van Johanna Lime. Genoten van de andere manier waarop een autobiografisch verhaal verteld kan worden.

Lieve leesgroet, Elsa.