Sterk debuut!!!

Laat ik beginnen met dat de prachtige hardcover van dit boek ieder leesliefhebbers hart sneller laat kloppen. In ieder geval wel die van mij want wat ziet dit boek er ongelooflijk mooi en aantrekkelijk uit! Het zorgt er voor dat ik het boek met nog groter plezier oppak om te gaan lezen. De flaptekst sprak mij echter ook helemaal aan en dat het ook nog het debuut is van Emmelie Arents maakt mij extra nieuwsgierig.

De sierlijke illustraties die bij de hoofdstuknummering en tussendoor te vinden zijn vind ik mooi en een toevoeging aan de vormgeving in zijn geheel. Het lettertype leest rustig en duidelijk. Net als de schrijfstijl van Emmelie. Bestaande uit prettige, niet mis te verstaande bewoording. Wat mij als lezer weer de ruimte geeft om soepel en volledig met mijn gedachte bij het inhoudelijke verhaal door te kunnen lezen.

“Kom je je vermaken?’ vroeg ik met schorre stem, die niet eens meer aan mij leek toe te horen.”

Het eerste hoofdstuk trok mij gelijk in het verhaal van het hoofdpersonage Joana. Het zet de toon qua sfeer en schept een beeld van de fictieve tijd waarin het verhaal zich afspeelt. Niet dat die laatste echt een enorm grote rol speelt maar het draagt bij mij altijd wel bij aan het visuele beeld dat zich in mijn hoofd afspeelt tijdens het lezen. Het past ook bijvoorbeeld bij het tijdsbeeld waarin veel Fantasy series zich afspelen. Maar goed, dat daargelaten Arents weet door de manier waarop zij schrijft bij mij als lezer een visueel beeld op te wekken gedurende het gehele verhaal.

“De opkomende zon leek bedekt met een deken van bloed.”

Alle personages in het boek spelen duidelijk hun rol in het geheel. Of deze nu klein is of groot, ik begrijp de bijdrage die zij leveren. Tevens zijn de personages in een goede balans aanwezig in het verhaal, ieder met eigen naam of functie waardoor er geen verwarring bij mij ontstaat wie welke toevoeging geeft. De hoofdpersonages, waaronder Joana, zijn voldoende uitgewerkt wat betreft hun karaktertrekken en voor mij is het duidelijk wat hun beweegredenen zijn maar blijft er ook genoeg over om steeds te ontdekken naarmate ik verder las.

“Vogeltje, zo noemde hij me altijd. Hij had me bijna in zijn armen.”

Het is een mooi, spannend en fijn weglezend YA Fantasy verhaal. Het boek hield mijn aandacht vast en ook al had ik op een gegeven moment wel bij een aantal zaken door hoe het zou gaan verlopen stoorde mij dit niet enorm. Ik vind het een sterk debuut en hoop oprecht dat Emmelie Arents gauw weer met een nieuw verhaal op de boekenmarkt terecht komt. Want dat ze goed is in dit soort verhalen schrijven is me absoluut duidelijk geworden.

Lieve leesgroet, Elsa.