Aanrader!

De bijzonder cover van de jeugdroman ‘Het zoeken van Vera’ deed mij gelijk aan mijn oude dagboeken en schoolagenda’s denken van vroeger. De doodles op de kaft, de handgeschreven tekst die je tevoorschijn ziet piepen en de rafelige afgebeelde randen zorgden voor die opkomende herinnering. Ik besloot om de achterflap te lezen en was gelijk geïntrigeerd door de tekst die daarop te vinden is. Wat een mooie kans was het dan ook toen de uitgeverij WillowTreez boekenbloggers opriep om deel te nemen aan de blogtour rondom dit boek. Ik was er dan ook gauw bij om mij in te schrijven en nu is dan het moment aangebroken dat ik mijn mening over dit prachtige verhaal met jullie mag delen.

De cover komt terug in het inhoudelijke verhaal, namelijk het dagboek van Vera. Haar vader gaat aan de hand van haar dagboek naar haar opzoek. Je leest mee met de opgeschreven woorden van Vera terwijl haar vader in het boek die stukken ook leest. Wat een dubbel perspectief geeft van waaruit je het verhaal volgt. Namelijk vanuit wat Vera zelf opgeschreven heeft en het moment dat haar vader over de dagboek stukken nadenkt en daar naar handelt.

“Alsof een brandende pijl hem vol in de borst raakt. Stijn!”

Ik vind het ontzettend knap van de schrijver dat hij vanuit een zestienjarig meisje dagboek fragmenten heeft kunnen schrijven terwijl hij zelf vader is van drie jongens, die zich nog bevinden in jongere leeftijdscategorie. Vanuit het vader perspectief is daarentegen weer logischer voor mij dat hij zich volledig heeft kunnen inleven gezien de natuurlijke angst als ouder zijnde om je kind te verliezen.

“Ik wil de waarheid’, zegt Johan. ‘En niets dan de waarheid.”

Ook de andere personages die in het verhaal voorkomen zijn uitzonderlijk goed beschreven naar mijn idee. Hierin wisselt het ook van pubers naar volwassenen. En dan ook nog eens totaal verschillende karakters. Ieder personage in dit boek heeft wel een herkenbaarheid van mensen die je normaal gesproken in het dagelijks leven tegen kan komen.

“Ze pikt een paar losse M&M’s van de bank naast zich en eet ze op.”

Het leestempo lag bij mij vrij hoog. Door zowel de bewoording die soepel leest maar ook door de zoektocht die gaande is in het verhaal wilde ik constant verder lezen. ‘Het zoeken van Vera’ heeft een lichte constant aanwezige onderspanning waardoor ik gewoon wilde weten hoe het verder ging.

“De woorden branden in Johans ogen. Als hete spetters vet springen ze uit de bladzijde.”

In het geheel draait het naar mijn idee grotendeels om de manier waarop mensen zoeken naar hun eigen manier van verwerking en het ontworstelen van de grotere levensvragen. Je weet wel, die vragen die ons allemaal weleens door het hoofd schieten.

“Ik wilde weten of er niet een manier was om nog met jou te praten.”

Ik vind dit echt zo’n boek wat goed zou passen op de literatuurlijst voor de middelbare school. Ik had het in ieder geval graag zelf gelezen toentertijd, maar ik ben dankbaar dat ik het boek nu heb mogen lezen voor de blogtour. Wat mij betreft is het in ieder geval een dikke aanrader door de juiste combinatie van mentale ontwikkeling, of wellicht beter gezegd ontdekking, en de toch wel spannende zoektocht die zorgt voor vaart in het verhaal en een leerzame kant.

Lieve leesgroet, Elsa.