Griezelig goed geschreven!

Zoals altijd ben ik mega enthousiast als er weer een nieuw boek uitkomt van Stephen King. Tegenwoordig lijken die momenten zich vaak meerdere keren per jaar voor te doen en daar heb ik absoluut geen problemen mee. Al zolang als ik mij kan herinneren ben ik dol op zijn verhalen en naast dat ik zijn boeken graag lees, bekijk ik ook met alle liefde de films en series die op zijn fantasie gebaseerd zijn.

Ik hoor vaak zeggen over zijn werk dit is wel of geen typische King. Ik ben juist van mening dat er niet zozeer één categorie of typering voor hem bestemd is. Hij is gewoon eigen in de manier waarop hij schrijft en die verschilt ook sterk per verhaal en boek dat uitgebracht wordt. De ene keer is het pure horror en de volgende keer juist weer meer roman stijl. Van Fantasie tot Scifi en alles er buiten komt voor in al zijn boeken. Aangezien ik veel van hem gelezen heb en nog veel heb staan wat ik kan lezen durf ik dit wel te zeggen. Ik laat mij altijd zo open mogelijk en zonder vooroordelen verrassen door het inhoudelijke verhaal van het desbetreffende Stephen King boek wat ik dan op dat moment lees.

“Mijn moeder zei vaak dat de meeste schrijvers zo gek zijn als drollen die licht geven in het donker, en meneer Thomas was hier een treffend voorbeeld van.”

‘Later’ is mij zeer goed bevallen. Het verhaal leest heerlijk gemakkelijk door de aangename schrijfstijl doorspekt met droge humor. Vanuit de gedachtegang en beleving van Jamie bevind ik me al gauw helemaal in het verhaal en leef ik volop mee. De griezelige momenten bezorgen regelrecht kippenvel en laten mij gauw door lezen in de hoop dat het goedkomt. Qua inlevingsvermogen zat ik dus volledig in het verhaal. Mede dankzij mijn grote visuele voorstellingvermogen maar ook door betrokkenheid die gecreëerd wordt vanuit de manier van schrijven speelt het geheel zich beeld voor beeld af in mijn hoofd.

“Als ik moest kiezen tussen dode mensen zien – ja, die zie ik nog steeds – en de herinneringen die werden opgeroepen door de lucht van gemorste wijn, kies ik toch voor de dode mensen.”

Dat ik dit boek binnen een dag gelezen heb zegt ook wel iets over hoe boeiend ik het verhaal vond. Ik kon het moeilijk weg leggen en wilde elk vrij moment doorlezen. Voor mij zakte het verhaal nergens in en bleef de spanningsboog stabiel door vloeien. De gebeurtenissen zijn vaak genoeg ronduit griezelig te noemen en als het verhaal rustiger lijkt te worden voel je toch constant de dreiging dankzij Jamie zijn beleving en zo op de lezer overslaat.

“Dat ging ik ze dus niet vertellen. Ik mocht dan pas negen zijn, maar ik was niet achterlijk.”

Het hoofdpersonage, Jamie, is voor mij een realistisch karakter en ondanks dat hij wat anders is dan de gemiddelde mens vind ik hem gauw aardig en leef ik vol sympathie met hem mee. Het gehele verhaal draait vooral om hem en wat hij meemaakt. Hoe hij opgroeit, waar hij tegenaan loopt door zijn gave en hoe hij ontwikkeld qua persoonlijkheid. Zijn moeder vind ik ook een sterk karakter in dit boek, zij vertolkt in ieder geval voor mij de rol van hoe een goede ouder te zijn voor je kind. Verdere personages zijn minder uitgesproken naar mijn idee maar dit doet niet af aan het verhaal.

“Weet je, het ergste van opgroeien is de manier waarop het je de mond snoert.”

Hoe de titel verwerkt is in het boek en dus daarmee in Jamie zijn leven & manier van uitten vind ik briljant gedaan. Dit is wel iets typerends wat ik vind spreken voor de schrijver zijn originaliteit. King weet altijd met zijn manier van bewoorden een extra laagje aan te brengen in een verhaal en je daardoor nog meer spanning te bezorgen tijdens het lezen.

Na dit allemaal gezegd te hebben kan ik niet anders dan vermelden dat ik enorm heb genoten van ‘Later’. Dit boek heeft ook nog eens een prachtige cover en krijgt met liefde een plekje bij de rest van mijn Stephen King collectie. Op naar het volgende verhaal voortkomend uit zijn briljante schrijversgeest.

Lieve leesgroet, Elsa.