Verademing qua openheid & argumentatie!

Dit boek is waarschijnlijk eentje die niet iedereen zomaar wil lezen. Ik daarentegen was, zodra ik enige vermelding over dit boek voorbij zag komen, geïntrigeerd. Dat komt waarschijnlijk door mijn ervaringen in het leven en in mijn (vrijwilligers)werk. Hiermee wordt ook wel duidelijk dat ik niet altijd alleen maar mijn favoriete genres (Fantasy, Thriller & YA, al dan niet in combinatie met elkaar) wil lezen. Juist door mijn levenservaring heb ik behoefte om soms een psychologisch of wetenschappelijk geënt boek te lezen. Voor Karakter Uitgevers mocht ik dan ook ‘Leven is loslaten’ van René Diekstra lezen deze keer. Een boek wat op de kaft getypeerd is als psychologie en online op verschillende websites wordt weergegeven onder mens & maatschappij.

Toen ik het boek binnenkreeg was ik verrast door diens uitvoering. Het is een vrij kleine paperback, een handzaam formaat, en heeft veel tekst op zowel de voorzijde als achterkant staan. Op de voorkant staat ook een korte tekst dat het gaat om een verfrissende kijk op een controversieel en actueel onderwerp. Hierdoor werd ik nog nieuwsgieriger naar het inhoudelijke verhaal. Want is het niet zo dat de mens eeuwig bezig is met de vragen en vooral de grote zoektocht rondom leven en de daaropvolgende dood?

Ik ben blij dat in dit boek de onderwerpen, vooral betreffende de dood, open en respectvol besproken worden. De uiteenzetting van alle facetten die je je maar in kan denken omtrent het overlijden van een persoon worden goed beargumenteerd en voor mijn gevoel vooral zonder veroordeling beschreven. Het voelt zo als een verademing om te kunnen lezen dat iemand, in dit geval de psycholoog René Diekstra, elke kant van het bestaan en vooral het einde daarvan opzoekt. Ik besef dat dit allemaal nogal vaag klinkt en wellicht ook vele lezers af zal schrikken. Maar ik denk altijd al, zo lang als ik mij kan herinneren, laten we over de dood en alle manieren die daar toe kunnen lijden praten. Want het is zo’n vast gegeven op het moment dat we geboren worden en alle geliefde die ons omringen ons uiteindelijk ook verlaten. En dan hoeft zeker niet altijd op een loodzware manier te gaan.

Goed, nu wat meer over het boek zelf. Het is op een heldere manier ingedeeld door middel van hoofdstukken met elk een eigen voorblad waarop weer een inspirerende tekst of quote te vinden is. Als er een moment was waarop ik dacht maar dit en dit is nog niet behandeld werd het wel in het daarop volgende hoofdstuk besproken. Ik heb het gevoel dat dit boek geen enkel onderdeel van de vele gezichten van de dood en het daar aangekoppelde leven heeft gemist. Dat is iets wat ik bewonder en de schrijver voor wil bedanken.

De schrijfstijl mag dan wel van een psycholoog zijn, die ook nog eens hoogleraar is enzovoort, toch is het geenszins moeilijk te lezen maar las het geheel voor mij bijzonder vlot en soepel. Ook zijn er tussen de hoofdteksten door steeds stukjes in een apart vlak toegevoegd die van een externe bron afkomstig zijn die wel passen bij waarover geschreven wordt. Dit maakt het geheel interessant en boeiend genoeg om door te willen lezen. Achterin is ook nog eens de gehele bronvermelding terug te vinden, net als de denkwijzers en een korte bijlage betreffende een handleiding voor psychologische autopsie.

Al met al is het dus zeker niet een boek waarvan ik denk dat iedereen het kan lezen. Wel als ze willen maar eerder doordat het hoofdonderwerp iets is wat vele onbedoeld uit de weggaan. Ik heb ‘Leven is loslaten’ echter met grote interesse gelezen en ondanks dat ik al veel ben tegenkomen in zowel mijn werk als het leven zelf heeft het mij ook zeker wel verfrissende inzichten geschonken waar ik weer verder mee kan. Het is prettig dat onderwerpen zoals onder andere zelfdoding en euthanasie eens op een open manier besproken worden.

Ik heb het gevoel dat dit boek geen enkel onderdeel van de vele gezichten van de dood en het daar aangekoppelde leven heeft gemist. Dat is iets wat ik bewonder en de schrijver voor wil bedanken.