Lezersrecensie
Dit boek doet het feelgood genre eer aan!
Bij dit boek was het gelijk liefde op het eerste “cover” gezicht want hoe leuk ziet dit boek eruit! Daar wordt je toch vrolijk van? Ik kon dan ook niet anders dan ‘Molly & het kattencafé’ in mijn online winkelmandje gooien en thuis laten bezorgen.
Wellicht is dit verhaal niet voor iedereen weggelegd omdat niet iedereen van katten houdt of ze liever een ingewikkelder verhaal lezen? Maar het hoeft toch niet altijd hoogdravende lectuur te zijn? Soms wil je gewoon iets lezen waar je een knus gevoel van krijgt en als daar dan zachte fluffy dieren aan te pas komen is het wat mij betreft helemaal geslaagd.
De schrijfstijl van Melissa Daley is een factor die zeker zorgt voor die knusheid. Ze weet de kat Molly zo te beschrijven dat het een kattenpersoontje op zich wordt met deels menselijke eigenschappen die wel katachtig blijven en die je het liefst direct zou willen knuffelen. De mensen in haar verhaal hebben weer een heel ander soort herkenbaarheid met hun eigen problematiek waardoor je ook met hen meeleeft. Melissa weet op een natuurlijke manier de lezer mee te nemen in een verbondenheid met haar personages.
“Ik deed mijn best om haar te troosten en wreef mijn wang luid spinnend langs de hare, maar wist dat er iets grondig mis was, iets wat ik niet voor haar kon oplossen.”
Het overheersende gevoel in dit verhaal is hoop, ondanks dat de avonturen van Molly en van de mensen in het verhaal soms uitzichtloos lijken. Juist door die onderliggende hoop is het prettig lezen. Het geef nooit op gevoel wordt extra benadrukt en aan geslingerd. En dan wel op Engelse no-nonsens manier die past bij de nuchtere inslag van mij als lezeres.
“We stonden op een kluitje onder het spookachtige licht van een lantaarn in de deuropening van het café.”
Voor mij als ultieme kattenliefhebster is dit een ontzettend fijn verhaal! Het leest zo heerlijk gemakkelijk, laagdrempelig weg en is compleet geen uitdaging voor je hersenen. Maar juist daardoor een, wat mij betreft, uitstekend boek om mee te ontspannen. Een boek wat je in één ruk uit leest op een koude winterse avond (of elke andere avond) onder een warme deken op de bank en een flinke mok thee of warme choco binnen handbereik. Een boek wat het feelgood genre eer aan doet!
Lieve leesgroet, Elsa.
Wellicht is dit verhaal niet voor iedereen weggelegd omdat niet iedereen van katten houdt of ze liever een ingewikkelder verhaal lezen? Maar het hoeft toch niet altijd hoogdravende lectuur te zijn? Soms wil je gewoon iets lezen waar je een knus gevoel van krijgt en als daar dan zachte fluffy dieren aan te pas komen is het wat mij betreft helemaal geslaagd.
De schrijfstijl van Melissa Daley is een factor die zeker zorgt voor die knusheid. Ze weet de kat Molly zo te beschrijven dat het een kattenpersoontje op zich wordt met deels menselijke eigenschappen die wel katachtig blijven en die je het liefst direct zou willen knuffelen. De mensen in haar verhaal hebben weer een heel ander soort herkenbaarheid met hun eigen problematiek waardoor je ook met hen meeleeft. Melissa weet op een natuurlijke manier de lezer mee te nemen in een verbondenheid met haar personages.
“Ik deed mijn best om haar te troosten en wreef mijn wang luid spinnend langs de hare, maar wist dat er iets grondig mis was, iets wat ik niet voor haar kon oplossen.”
Het overheersende gevoel in dit verhaal is hoop, ondanks dat de avonturen van Molly en van de mensen in het verhaal soms uitzichtloos lijken. Juist door die onderliggende hoop is het prettig lezen. Het geef nooit op gevoel wordt extra benadrukt en aan geslingerd. En dan wel op Engelse no-nonsens manier die past bij de nuchtere inslag van mij als lezeres.
“We stonden op een kluitje onder het spookachtige licht van een lantaarn in de deuropening van het café.”
Voor mij als ultieme kattenliefhebster is dit een ontzettend fijn verhaal! Het leest zo heerlijk gemakkelijk, laagdrempelig weg en is compleet geen uitdaging voor je hersenen. Maar juist daardoor een, wat mij betreft, uitstekend boek om mee te ontspannen. Een boek wat je in één ruk uit leest op een koude winterse avond (of elke andere avond) onder een warme deken op de bank en een flinke mok thee of warme choco binnen handbereik. Een boek wat het feelgood genre eer aan doet!
Lieve leesgroet, Elsa.
2
Reageer op deze recensie
