Knuffelbare feelgood

Van A.W. Bruna Uitgevers ontving ik ‘Winter in het kattencafé’ als recensie-exemplaar. Wat het vervolg is op de feelgoodroman ‘Molly in het kattencafé’, waarvan mijn enthousiaste recensie begin januari online verschenen is. Het eerste deel heb ik met ontzettend veel plezier gelezen en ook dit tweede deel zorgde bij mij voor veel leesplezier. Want wat zijn beide boeken ontzettend schattig, knus en gewoon superleuk om te lezen!

Ik ben absoluut dol op verhalen met katten in de hoofdrol, dat bewijst mijn inmiddels grote collectie “katachtige” boeken ook wel. Zeker als het inhoudelijk ook nog eens passende wisselingen bevat in emoties, niet al te zoetsappig is maar uiteraard wel een beetje, en gewoon grappig is word ik blij van dit soort verhalen. Ik vind heerlijk om af en toe even gedachteloos de avonturen van een ultra schattige poeskat te lezen.

“Ik was net ingedut toen het koperen belletje boven de cafédeur rinkelde.”

Het verhaal is vanuit het hoofd(dier?)karakter Molly, de kat, geschreven en wellicht lijkt dat vreemd maar als je aan het lezen bent ga je toch automatisch toch meevoelen en denken als Molly. Althans dat is mijn beleving en kan er ook aan liggen dat ik een kattenvrouwtje ben, oftewel een extreme katten liefhebster. De andere katten en menselijke personages in het verhaal zie je door Molly’s ogen en leer je ook kennen zowel door haar gevoelens over hen als door wat zij ziet dat zij allemaal doen en meemaken. Ik vind dit zelf een leuke manier van schrijven en toont aan dat de schrijfster thuis is in het goed observeren van zowel mens als dier en dit vertalen naar geschreven woorden op papier.

Uiteraard is niet alles geheel overeenkomend met de realiteit, je leest tenslotte het verhaal van een kat, maar dat maakt niet uit bij dit verhaal omdat je weet dat je een feelgoodroman aan het lezen bent. En toch gebeuren er ook verdrietige dingen in het boek wat wel weer vergelijkbaar is of kan zijn met de dagelijkse realiteit die ik of jij als lezer zijnde meemaakt in het echte leven. De verweving van beide en andere gevoelens of gebeurtenissen maakt het in mijn ogen een goed verhaal omdat de balans inhoudelijk tussen alles sterk aanwezig is.

“Maar het leven bestaat niet voor iederéén alleen maar uit cupcakes en kittens; sommige mensen hebben échte problemen!”

Qua gebeurtenissen gebeurd er genoeg om tempo in het geheel te behouden en de interesse van de lezer vast te houden. Voor mij las het boek, net als deel één, heel gemakkelijk en in een kort tijdsbestek had ik het alweer uit. De boeken zijn allebei met luchtige bewoording beschreven, waardoor het verleidelijk wordt zo’n boek in een ruk uit te lezen. Zeker als je de tijd ervoor hebt.

Zoals je merkt ben ik super enthousiast over Molly en haar kattenkroost. Het zijn dit soort boeken die fijn zijn om op te pakken na zwaardere lectuur of gewoon als je vakantie hebt of een avond vrij en je even je gedachte met wat anders wil verzetten dan een laagdrempelige Netflix serie.

“Ik streek met mijn lijf langs haar enkels maar ze leek te veel met andere dingen bezig om me op te merken.”

Van mij mag Melissa Daley gauw weer een feelgood verhaal schrijven over Molly of juist over een heel ander personage. Dat maakt mij echt niet zoveel uit, zij blijkt een schrijfster te zijn die absoluut feelgoodromans naar mijn smaak schrijft. En wat dat genre betreft ben ik niet zo heel gemakkelijk tevreden te stellen.

Lieve leesgroet, Elsa.