Lezersrecensie
Docent als verbinder
"Dus mensen, zeg ik tegen de klas, een kleine investering kan zorgen voor grote veranderingen. Neem deze tip mee, pak je stopwatch op je telefoon, zet hem aan, lees 10 minuten doe je boek dan dicht."
Dat zegt schrijver van het boek Alles voor jullie, Amin Asad, tegen zijn leerlingen. Asad is verkozen tot docent van het jaar, zijn leerlingen dragen hem op handen. Hoe dat komt? Oprechte interesse en verbinding gecombineerd met passie voor zijn vak zijn de ingrediënten voor zijn succes, en dat legt hij omstandig uit in zijn boek.
Amin Asad is zelf de zoon van Iraakse vluchtelingen. Als peuter kwam hij in Nederland aan, en hij kon hier opgroeien in alle veiligheid, al had hij het nog moeilijk om zijn weg te vinden in het Nederlandse onderwijssysteem en om uiteindelijk de grote droom van zijn ouders waar te maken: een universiteitsdiploma behalen.
Het vluchtverhaal van zijn ouders en zijn eigen ervaringen gebruikt hij als persoonlijke verhalen om in alle kwetsbaarheid en openheid verbinding te zoeken met zijn studenten. In dit literaire non-fictieverhaal verweeft Asad zijn familieverhaal met tips aan docenten om tot echte verbinding te komen met studenten. De taal waarmee hij dat doet, is direct. Het lijkt wel of je als docent aangesproken wordt, of je mee in de klas staat. Het citaat waarmee deze recensie begon, geeft dit al goed weer. Hier heeft Asad eerst aan zijn studenten verteld hoe vaak hij te horen kreeg dat zijn Nederlands niet goed genoeg was, en hij meer moest lezen, en hoe hij toch liever computerspelletjes speelde. Herkenbaar? vraagt hij zijn studenten dan. Die knikken dan. Vervolgens vertelt hij hoe zijn vader telkens boeken voor hem meebracht, zelfs Marx of Kant, maar hoe hij die gewoon in zijn boekenkast stopte. Tot hij voor zichzelf uitmaakte dat 10 minuutjes per dag lezen toch eigenlijk niet zo erg was, en dat gewoon ging doen. En hoeveel impact dat had.
Het is Asads credo: docenten moeten inzien hoeveel impact ze kunnen hebben op het leven van hun studenten, en daarop gebaseerd keuzes maken. Stamp ik mijn lesuur vol met leerstof, of maak ik contact met mijn studenten? Asad pleit voor het laatste. Net omdat de leerstof zoveel makkelijker te verteren wordt, als die verbinding, die veilige omgeving, er is.
Zo wordt het boek Alles voor Jullie vooral een leidraad voor docenten, maar bij uitbreiding, voor ieder van ons. Want de kracht van de kwetsbaarheid en de herkenning aanspreken bij de ander, zullen ook in ons dagelijks leven leiden tot verbinding en een beter begrip voor elkaar.
Dat zegt schrijver van het boek Alles voor jullie, Amin Asad, tegen zijn leerlingen. Asad is verkozen tot docent van het jaar, zijn leerlingen dragen hem op handen. Hoe dat komt? Oprechte interesse en verbinding gecombineerd met passie voor zijn vak zijn de ingrediënten voor zijn succes, en dat legt hij omstandig uit in zijn boek.
Amin Asad is zelf de zoon van Iraakse vluchtelingen. Als peuter kwam hij in Nederland aan, en hij kon hier opgroeien in alle veiligheid, al had hij het nog moeilijk om zijn weg te vinden in het Nederlandse onderwijssysteem en om uiteindelijk de grote droom van zijn ouders waar te maken: een universiteitsdiploma behalen.
Het vluchtverhaal van zijn ouders en zijn eigen ervaringen gebruikt hij als persoonlijke verhalen om in alle kwetsbaarheid en openheid verbinding te zoeken met zijn studenten. In dit literaire non-fictieverhaal verweeft Asad zijn familieverhaal met tips aan docenten om tot echte verbinding te komen met studenten. De taal waarmee hij dat doet, is direct. Het lijkt wel of je als docent aangesproken wordt, of je mee in de klas staat. Het citaat waarmee deze recensie begon, geeft dit al goed weer. Hier heeft Asad eerst aan zijn studenten verteld hoe vaak hij te horen kreeg dat zijn Nederlands niet goed genoeg was, en hij meer moest lezen, en hoe hij toch liever computerspelletjes speelde. Herkenbaar? vraagt hij zijn studenten dan. Die knikken dan. Vervolgens vertelt hij hoe zijn vader telkens boeken voor hem meebracht, zelfs Marx of Kant, maar hoe hij die gewoon in zijn boekenkast stopte. Tot hij voor zichzelf uitmaakte dat 10 minuutjes per dag lezen toch eigenlijk niet zo erg was, en dat gewoon ging doen. En hoeveel impact dat had.
Het is Asads credo: docenten moeten inzien hoeveel impact ze kunnen hebben op het leven van hun studenten, en daarop gebaseerd keuzes maken. Stamp ik mijn lesuur vol met leerstof, of maak ik contact met mijn studenten? Asad pleit voor het laatste. Net omdat de leerstof zoveel makkelijker te verteren wordt, als die verbinding, die veilige omgeving, er is.
Zo wordt het boek Alles voor Jullie vooral een leidraad voor docenten, maar bij uitbreiding, voor ieder van ons. Want de kracht van de kwetsbaarheid en de herkenning aanspreken bij de ander, zullen ook in ons dagelijks leven leiden tot verbinding en een beter begrip voor elkaar.
1
Reageer op deze recensie
