Lezersrecensie
De verhalen van het ego
Peter de Graef is een opmerkelijk man. Acteur en scenarist, maar bovenal toch een meditatie-mens. In het voorwoord legt hij je dit voor: "Hoe ga je een vis uitleggen wat water is? Dat wil ik namelijk proberen met dit boek. Jij bent de vis."
En dan gebeurt het, dan legt hij ons uit wat eigenlijk de werkelijkheid is waarin we leven en die wij voor waar aanzien. Daarvoor passeert er vanalles de revue: het scheppingsverhaal, Sinterklaas, de beurs, Napoleon, Descartes, Jung, de exacte wetenschappen, en zelfs de vraag hoeveel engelen er op het punt van een naald kunnen zitten.
Maar bovenal gaat dit boekje over het ego. Over hoe ons ego nuttig is, maar vooral toch over hoe het ons in de weg zit. Over hoe we in het westen hebben geleerd om slaaf te zijn van twee van onze innerlijke stemmen: de controleur en de innerlijke criticus.
Nu lijkt het natuurlijk of dit een zwaar soort zelfhulpboek is, maar als je De Graef een beetje kent, weet je al dat dat niet zo is. Hij heeft een luchtige, grappige stijl en kan hij je vaak aan het lachen brengen. Zo zegt hij: "Je gelooft ongetwijfeld niet in Sinterklaas. Ik ga ervan uit dat je met zekerheid weet dat Sinterklaas niet bestaat. Mooi zo. Desondanks is Sinterklaas in ons land elk jaar verantwoordelijk voor een omzet van om en bij de 27 miljoen euro aan speelgoed. Dat is toch knap voor iets dat niet bestaat."(p 31)
Een citaat dat bij me wel erg binnenkwam, is dit:
"Alle problemen waarmee we als mens en mensheid worstelen, kunnen herleid worden tot het geloof een persoon te zijn die zich moet handhaven in een vijandige omgeving waarin hij/zij een plek voor zichzelf moet zien te veroveren, bijgestaan door medestanders en tegengewerkt door omstandigheden en vijanden. Door het leven als een strijd te zien, en de natuur als vijand, organiseren we zelf het gevecht dat we voortdurend lijken te verliezen." (p 107)
Het geeft wel te denken, dat we zo gefocust zijn op een vijandsbeeld en dat we de wereld rondom ons als lastig ervaren. Wat maken we het daardoor toch moeilijk voor onszelf.
Het boekje leest prettig maar geeft toch vooral veel voer om over na te denken. Ik heb het vaak even opzij gelegd om de impact van wat ik net had gelezen, helemaal te laten doordringen. En dat is ook wat De Graef met het boekje wil bereiken.
En dan gebeurt het, dan legt hij ons uit wat eigenlijk de werkelijkheid is waarin we leven en die wij voor waar aanzien. Daarvoor passeert er vanalles de revue: het scheppingsverhaal, Sinterklaas, de beurs, Napoleon, Descartes, Jung, de exacte wetenschappen, en zelfs de vraag hoeveel engelen er op het punt van een naald kunnen zitten.
Maar bovenal gaat dit boekje over het ego. Over hoe ons ego nuttig is, maar vooral toch over hoe het ons in de weg zit. Over hoe we in het westen hebben geleerd om slaaf te zijn van twee van onze innerlijke stemmen: de controleur en de innerlijke criticus.
Nu lijkt het natuurlijk of dit een zwaar soort zelfhulpboek is, maar als je De Graef een beetje kent, weet je al dat dat niet zo is. Hij heeft een luchtige, grappige stijl en kan hij je vaak aan het lachen brengen. Zo zegt hij: "Je gelooft ongetwijfeld niet in Sinterklaas. Ik ga ervan uit dat je met zekerheid weet dat Sinterklaas niet bestaat. Mooi zo. Desondanks is Sinterklaas in ons land elk jaar verantwoordelijk voor een omzet van om en bij de 27 miljoen euro aan speelgoed. Dat is toch knap voor iets dat niet bestaat."(p 31)
Een citaat dat bij me wel erg binnenkwam, is dit:
"Alle problemen waarmee we als mens en mensheid worstelen, kunnen herleid worden tot het geloof een persoon te zijn die zich moet handhaven in een vijandige omgeving waarin hij/zij een plek voor zichzelf moet zien te veroveren, bijgestaan door medestanders en tegengewerkt door omstandigheden en vijanden. Door het leven als een strijd te zien, en de natuur als vijand, organiseren we zelf het gevecht dat we voortdurend lijken te verliezen." (p 107)
Het geeft wel te denken, dat we zo gefocust zijn op een vijandsbeeld en dat we de wereld rondom ons als lastig ervaren. Wat maken we het daardoor toch moeilijk voor onszelf.
Het boekje leest prettig maar geeft toch vooral veel voer om over na te denken. Ik heb het vaak even opzij gelegd om de impact van wat ik net had gelezen, helemaal te laten doordringen. En dat is ook wat De Graef met het boekje wil bereiken.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Els B
Gesponsord
Een Nederlander en een Française, twee talen, twee culturen. Twee werelden. Een arts en een studente kunstgeschiedenis. Louter tegenstellingen, maar één grote liefde. Groot genoeg?
Als rechercheur Emmy Clifton de verdwijning van twee tienermeisjes onderzoekt, realiseert ze zich dat ze hen nooit écht heeft gekend. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
