Lezersrecensie
Pas op de plaats
Elizabeth Jane Howard is een Engelse auteur, geboren in 1923. Tot haar bekende boeken behoren ongetwijfeld de vier boeken (in Engeland is intussen ook een vijfde deel verschenen) die het leven van de familie Cazelet beschrijven. Zij heeft zelf in haar autobiografie (Slipstream: A Memoir) aangegeven dat elementen uit de boeken sterk autobiografisch zijn, vooral in Louise zouden die naar voren komen.
Aftellen is het tweede boek in deze serie na Lichte Jaren. Hoewel volgens de uitgever de delen heel goed los van elkaar kunnen worden gelezen, heb ik toch dit boek eerst gelezen voor ik met Aftellen ben begonnen. Daar heb ik geen spijt van. Het is een feuilleton dus ieder nieuw deel vereist wel enige voorkennis van het voorafgaande.
De familie Cazelet is een omvangrijke familie uit de 'upper middle” class. Ze bestaat uit ouders, hun drie volwassen zonen en echtgenotes en een ongehuwde dochter plus een flink aantal kleinkinderen. Verder spelen (oud)tantes, zusters, neven en nichten, vrienden en bedienden een rol. Het is daarom handig om de stamboom erbij te houden. De familie Cazelet is niet van adel waardoor de 'stiff upperlip' uit bijvoorbeeld Downton Abbey hier niet aanwezig is. Het maakt de personen uit het boek wel meer herkenbaar, ze zijn meer van vlees en bloed.
In de Lichte Jaren is nog sprake van optimisme: een tweede grote oorlog kan wellicht worden voorkomen. De actie van Chamberlain geeft hoop dat alles met een sisser zal aflopen. Aftellen omvat de jaren 1939-1941, de oorlog wordt snel realiteit. En die oorlog heeft al gauw grote invloed op de familie Cazelet. Zonen gaan in dienst, (schoon)dochters krijgen oorlogstaken, de buikriem moet worden aangehaald. Ook de kinderen worden groter, gaan deels het huis uit en worden geconfronteerd met het echte leven en haar problemen. Vooral de jongere kinderen ervaren de eerste oorlogsjaren als saai. Het leven komt voor hen min of meer tot stilstand, terwijl ze verlangend uitzien naar meer keuzevrijheid. Ze moeten pas op de plaats maken.
De vertellers in Aftellen zijn vooral de drie jonge meisjes/vrouwen Louise,Polly en Clary. Door meer aandacht aan enkele karakters te geven, krijgt het boek wat meer diepgang dan het eerste deel. Helaas geldt die aandacht niet voor de jongens. Deze blijven onderbelicht, met uitzondering van neef Christopher. Hopelijk krijgen we wat meer over hen te horen in de volgende delen.
Howard heeft de ontwikkelingen in de familie met veel gevoel en soms ook veel humor beschreven. Ondanks de vele problemen die langskomen, wordt het daardoor geen zware literatuur. Je voelt je betrokken bij de familie, wilt graag weten hoe het verder gaat. Het is daarom jammer dat we nog een poosje moeten wachten op het vervolg.
Aftellen is het tweede boek in deze serie na Lichte Jaren. Hoewel volgens de uitgever de delen heel goed los van elkaar kunnen worden gelezen, heb ik toch dit boek eerst gelezen voor ik met Aftellen ben begonnen. Daar heb ik geen spijt van. Het is een feuilleton dus ieder nieuw deel vereist wel enige voorkennis van het voorafgaande.
De familie Cazelet is een omvangrijke familie uit de 'upper middle” class. Ze bestaat uit ouders, hun drie volwassen zonen en echtgenotes en een ongehuwde dochter plus een flink aantal kleinkinderen. Verder spelen (oud)tantes, zusters, neven en nichten, vrienden en bedienden een rol. Het is daarom handig om de stamboom erbij te houden. De familie Cazelet is niet van adel waardoor de 'stiff upperlip' uit bijvoorbeeld Downton Abbey hier niet aanwezig is. Het maakt de personen uit het boek wel meer herkenbaar, ze zijn meer van vlees en bloed.
In de Lichte Jaren is nog sprake van optimisme: een tweede grote oorlog kan wellicht worden voorkomen. De actie van Chamberlain geeft hoop dat alles met een sisser zal aflopen. Aftellen omvat de jaren 1939-1941, de oorlog wordt snel realiteit. En die oorlog heeft al gauw grote invloed op de familie Cazelet. Zonen gaan in dienst, (schoon)dochters krijgen oorlogstaken, de buikriem moet worden aangehaald. Ook de kinderen worden groter, gaan deels het huis uit en worden geconfronteerd met het echte leven en haar problemen. Vooral de jongere kinderen ervaren de eerste oorlogsjaren als saai. Het leven komt voor hen min of meer tot stilstand, terwijl ze verlangend uitzien naar meer keuzevrijheid. Ze moeten pas op de plaats maken.
De vertellers in Aftellen zijn vooral de drie jonge meisjes/vrouwen Louise,Polly en Clary. Door meer aandacht aan enkele karakters te geven, krijgt het boek wat meer diepgang dan het eerste deel. Helaas geldt die aandacht niet voor de jongens. Deze blijven onderbelicht, met uitzondering van neef Christopher. Hopelijk krijgen we wat meer over hen te horen in de volgende delen.
Howard heeft de ontwikkelingen in de familie met veel gevoel en soms ook veel humor beschreven. Ondanks de vele problemen die langskomen, wordt het daardoor geen zware literatuur. Je voelt je betrokken bij de familie, wilt graag weten hoe het verder gaat. Het is daarom jammer dat we nog een poosje moeten wachten op het vervolg.
11
1
Reageer op deze recensie
