Lezersrecensie
Zeer vermakelijk, spannend en zelfs educatief!
Gelijk in het eerste hoofdstuk, waar we kennismaken met de privédetective John West, herken ik de stijl van Peter Mabelus. Hij introduceert zijn personage aan de hand van diens slechte gewoontes, frustraties en gedachtegang.
In het volgende hoofdstuk maken we een sprong in de geschiedenis en belanden wij aan de ‘verkeerde’ kant van de Muur, Oost Berlijn in de laatste hevige stuiptrekkingen van het communisme, aan het einde van de jaren tachtig. Dat was voor mij persoonlijk een bekend terrein, al ben ik een klein stukje verder opgegroeid, zo’n 350 km zuidelijker. Ik kan als insider bevestigen, dat de geschetste omstandigheden, manier van optreden van de figuranten in deze detective en de gekozen coulissen helemaal kloppen. Je zou haast denken, dat de auteur zelf een poosje ergens achter het IJzeren Gordijn heeft geleefd.
De personages zijn geloofwaardig, hun dialogen vaak absurdistisch, wat het lezen voor mij erg grappig maakt. Het is niet het eerste boek van Peter Mabelus dat ik las. Eerder heb ik ‘Kathmandu Hipsters’ (2018) gelezen, dus ik zat daar eigenlijk een beetje op te wachten.
De auteur heeft grondig onderzoek gedaan en/of heeft gewoon erg veel kennis en zijn manier om dat met de lezer te delen is dat hij alle weetjes in de mond van zijn personages stopt. Een deel van de informatie vind ik interessant, vooral over de geschiedenis van de Koude Oorlog, andere informatie vind ik zo totaal zinloos dat ik erom moet lachen. Hoewel… je weet maar nooit. Als ik een keer in Ho-Chi-Minh City (het vroegere Saigon) ben, dan weet ik de vlooienmarkten te vinden. Dit is een van de typische Mabelus kenmerken.
Als er ineens een oud vrouwtje opduikt, midden op de straat, dan zou ik enorm teleurgesteld zijn als zij niet een deel van haar encyclopedische kennis met ons zou willen delen. Het zou ook geen echte Mabelus zijn, als de negen woorden tellende naam van het rapport niet elke keer volledig zou worden genoemd. Op zulke leesmomenten moet ik telkens weer glimlachen en weet: oké, dit is een roman, dit is geen documentaire.
Als ik naar een dansvoorstelling kijk, vind ik het altijd leuk als sommige bewegingen steeds terugkomen, zich herhalen in het stuk. Zoiets heb ik ook met de exacte herhalingen van woorden die dingen of plaatsen omschrijven. Ik vind dat grappig, zolang dat consequent gebeurt en niet bij gebrek aan synoniemen. Daar verdenk ik de auteur zeker niet van.
Wat ik erg verrassend vind, is dat we pas in het laatste stuk van het verhaal de titel begrijpen. Of eigenlijk komen we erachter, dat we het verkeerd hadden begrepen.
Zeer vermakelijk, spannend en zelfs educatief op een speelse en welsprekende manier!
In het volgende hoofdstuk maken we een sprong in de geschiedenis en belanden wij aan de ‘verkeerde’ kant van de Muur, Oost Berlijn in de laatste hevige stuiptrekkingen van het communisme, aan het einde van de jaren tachtig. Dat was voor mij persoonlijk een bekend terrein, al ben ik een klein stukje verder opgegroeid, zo’n 350 km zuidelijker. Ik kan als insider bevestigen, dat de geschetste omstandigheden, manier van optreden van de figuranten in deze detective en de gekozen coulissen helemaal kloppen. Je zou haast denken, dat de auteur zelf een poosje ergens achter het IJzeren Gordijn heeft geleefd.
De personages zijn geloofwaardig, hun dialogen vaak absurdistisch, wat het lezen voor mij erg grappig maakt. Het is niet het eerste boek van Peter Mabelus dat ik las. Eerder heb ik ‘Kathmandu Hipsters’ (2018) gelezen, dus ik zat daar eigenlijk een beetje op te wachten.
De auteur heeft grondig onderzoek gedaan en/of heeft gewoon erg veel kennis en zijn manier om dat met de lezer te delen is dat hij alle weetjes in de mond van zijn personages stopt. Een deel van de informatie vind ik interessant, vooral over de geschiedenis van de Koude Oorlog, andere informatie vind ik zo totaal zinloos dat ik erom moet lachen. Hoewel… je weet maar nooit. Als ik een keer in Ho-Chi-Minh City (het vroegere Saigon) ben, dan weet ik de vlooienmarkten te vinden. Dit is een van de typische Mabelus kenmerken.
Als er ineens een oud vrouwtje opduikt, midden op de straat, dan zou ik enorm teleurgesteld zijn als zij niet een deel van haar encyclopedische kennis met ons zou willen delen. Het zou ook geen echte Mabelus zijn, als de negen woorden tellende naam van het rapport niet elke keer volledig zou worden genoemd. Op zulke leesmomenten moet ik telkens weer glimlachen en weet: oké, dit is een roman, dit is geen documentaire.
Als ik naar een dansvoorstelling kijk, vind ik het altijd leuk als sommige bewegingen steeds terugkomen, zich herhalen in het stuk. Zoiets heb ik ook met de exacte herhalingen van woorden die dingen of plaatsen omschrijven. Ik vind dat grappig, zolang dat consequent gebeurt en niet bij gebrek aan synoniemen. Daar verdenk ik de auteur zeker niet van.
Wat ik erg verrassend vind, is dat we pas in het laatste stuk van het verhaal de titel begrijpen. Of eigenlijk komen we erachter, dat we het verkeerd hadden begrepen.
Zeer vermakelijk, spannend en zelfs educatief op een speelse en welsprekende manier!
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van EmaSindelarova
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
