Dikke spinnenweb van familiebanden

Giftig is het derde boek van Suzanna Esther, dat ik heb gelezen. Ik waardeer haar prettige schrijfstijl en originele ideeën (vooral Kamp Alpha).
In Giftig neemt ze je mee naar het landgoed Huis ter Have ergens in Groningen, waar je onmiddellijk belandt in een verstikkende eeuwenoude familiesysteem, waar meneer Hellinger zelf wellicht gek zou worden. Ik doel op Bert Hellinger en zijn familieopstellingen.
Psychologe Mara van den Berghe, de ik-persoon die daar komt om het meisje Annabelle te observeren, grijpt deze situatie ook vaak naar de keel en maakt, dat ze het liefst naar huis gaat. Helaas is daar ook van alles aan de hand.
In het begin moest ik steeds aan Jane Eyre denken. Ik vroeg me af of dat wel geloofwaardig is, me in een kostuumdrama in te laten, dat zich in de eenentwintigste eeuw afspeelt. Ik kon dat na een paar hoofdstukken loslaten, de auteur nam mij mee in haar verhaal, waarin ze stukje voor stukje de familiegeschiedenis onthult, de personages kleurt en zaadjes mysterie plant.
Toen ik ineens, samen met Mara, de geneeskrachtige (of giftige, ligt aan de dosering) planten tegenkwam, dacht ik de titel van dit boek te kunnen begrijpen en een van de mysteries op te lossen, maar dat zou te voor de hand liggen voor deze schrijfster.
Het persoonlijke drama van Mara, de dikke spinnenweb van adellijke familiebanden, het kwetsbare meisje Annabelle en op de achtergrond de steeds voelbare verdrukking van sterke vrouwen door de eeuwen heen (wishfull thinking dat dit voorbij is) maken mij aan het einde nog meer nieuwsgierig.
Ik hoop dat er een vervolg komt!