Aangrijpend

Een zeer indrukwekkend boek. Het vertelt het verhaal van Emma, die op haar 12 jaar getroffen wordt door de eetstoornis Anorexia. Haar verhaal wordt door meerdere personen verteld, zodat je ieders verdriet, machteloosheid, frustratie, liefde etc voelt. Emma haar eigen verhaal wordt aan de hand van haar dagboekfragmenten vertelt.

Naast Emma komen ook haar ouders, zus, vriendinnen, artsen en hulpverleners aan het woord, zo schetst de auteur een compleet beeld.

Het boek raakt echt en is naast een waarschuwing & boodschap ook een mooi eerbetoon aan Emma geworden. Emma had graag zelf een boek geschreven, dat heeft niet zo mogen zijn, daarom fijn dat op deze manier haar wens is uitgekomen.

Anorexia, Emma noemde het een monster, en goh als je het boek leest is het dat ook. Tijdens het lezen van het boek denk je de oorzaak te kunnen vinden van deze ziekte, maar die is er niet het overkwam Emma net als vele anderen. Dat maakt het boek duidelijk, het kan iedereen overkomen en duidelijk is ook het niet te onderschatten en af te schuiven op pubergedrag en zeggen van “ach kom stel je niet aan, je gaat gewoon eten” Was het maar zo simpel.

Het is een boek dat zo levendig geschreven is, dat bepaalde hoofdstukken en voornamelijk tegen het einde, het je bij de keel grijpt en het eigenlijk een beetje too much wordt.

Veel geleerd over deze ziekte, de behandelingen en de grote impact die het heeft op de persoon in kwestie, het gezin noem het maar op. Een boek dat je niet snel zult vergeten.

Een boek waar eigenlijk moeilijk een recensie valt over te schrijven, gewoon omdat woorden te kort schieten.. Emma wilde zo graag leven…