Show, don't tell

“Als Damian zijn moeder ergens mee associeert, dan is het wel met harde wind, wind die nooit zal luwen en voor altijd door hem heen zal blijven gieren alsof hij uit niets dan kieren en gaten bestaat.”

Dit is de derde zin van de eerste pagina van Damian (2025) van Edzard Mik. Daarmee zet de schrijver de relatie tussen de protagonist en diens moeder direct op heldere wijze neer. Zus Tess zet hem echter voor het blok: zij moet op zakenreis naar de VS en kunstenaar broer Tom, die nog altijd bij zijn moeder woont, is niet in staat voor haar te zorgen. Damian, zoon van een rechter en een moeder die een goede functie bij de bank vervulde, wordt door ma beschouwd als een mislukkeling. Als jongerenwerker vergooit hij zijn talenten volgens haar. Er is nauwelijks plaats in het flatje van Damian en zijn partner Bianca. Die laatste laat hem duidelijk merken dat ze niet bepaald zit te wachten op haar schoonmoeder. En is zij wel dementerend, zoals Tess beweert?

Damian probeert de ontstane situatie te ontvluchten door zich op zijn werk te storten. De tieners hebben allemaal iets op hun kerfstok, een aantal is/was drugsverslaafd. Damian probeert zich – tevergeefs – in hun wereld te voegen, hij wil erbij horen. Hun straattaal verrast hem (en de lezer) regelmatig. Boefjes zijn het, al blijkt dat ook zij een klein hartje hebben. Vooral aan Sem is de jongerenwerker gehecht. Moederlief verneemt de grenzen waar de jongens tegenaan lopen en treedt kordaat op, tot verbazing van Damian zal zij hen met behulp van haar vroegere contacten helpen. De opluchting die de jongerenwerker voelt, wordt echter teniet gedaan wanneer hij de jongens tegen alle regels in bij zijn eigen problemen betrekt, met alle gevolgen van dien.

Mik schetst het karakter van Damian via de handelingen die hij (niet) uitvoert. Hij blijkt een bangige, naïeve jongen. Is goeddoen voor de betrokkenen wel het meest effectieve? Werkt hij zichzelf ermee niet in de nesten? Naast de protagonist portretteert Mik de dementerende ouder op meesterlijke wijze door middel van haar gebaren, haar expressie en haar vaak onverwachte gedrag. Ondanks de originele metaforen en soms lange zinnen is Damian een ware pageturner.