Het verhaal van een vader

Dorrigo Evans groeit op in een arbeidersgezin in Tasmanië. Vanwege zijn goede resultaten op de lagere school mag hij als enige van de kroost verder leren. Dat brengt hem naar het vasteland, Australië. Daar rond hij zijn studie medicijnen af. Hij ontmoet Ella, een meisje uit een gegoed milieu. Alleen dankzij z’n naam en faam als dokter wordt hij door de familie geaccepteerd. Maar Ella is niet genoeg. Dorry flikflooit met dames die voorhanden zijn en ontmoet Amy, de jonge vrouw van zijn oom. Hij verliest zich volkomen in haar.
Dan is er oorlog. In een opwelling besluit Evans te trouwen met Ella, juist voordat hij onder de wapenen wordt geroepen. Enkele jaren later wordt hij tijdens een militaire actie door de Japanners gevangengenomen. Hij wordt ingezet aan de Birma spoorweg. Daar leidt Dorry een groep geallieerde ‘slaven’. Van de 1000 man die hij leidt en voor wiens gezondheid hij probeert in te staan, blijft weinig over. De een na de ander sterft aan cholera, beriberi en ander ongemak. Ondertussen probeert Dorry de boel bijeen te houden. In die tijd groeien banden voor het leven.
Na de oorlog groeit Evans uit tot een held. Zijn onderzoek maar ook z’n verleden groeien uit tot mythische proporties. Hij is een womanizer, iedere vrouw wil met de gevierde dr. Evans het bed delen. Langzaam maar zeker komt Dorry erachter dat het enige in het leven wat hij werkelijk wil bereiken, hem niet gegeven is: ware liefde.
De smalle weg naar het verre noorden is een schitterende roman, voor een deel gebaseerd op de ervaringen van vader Flanagan die tijdens WO-II in een Japans interneringskamp belandde. Enerzijds geeft Flanagan de relaties tussen mensen verbijsterend goed weer, anderzijds pijnigt hij de lezer met de gruwelijke realiteit van hen die als slaaf werden ingezet om de droom van de Japanse keizer, de spoorlijn die aan honderdduizenden het leven heeft gekost, te realiseren.