Lezersrecensie
Wat maakt een mens een mens?
In de verre toekomst is de mensheid zoals wij die nu kennen gedecimeerd tot enkele geïsoleerd levende groepen onder leiding van de Moeders. Honderden jaren geleden was er sprake van landen. Zo heette de regio waar het verhaal zich afspeelt vroeger Japan. In dat verre verleden kregen mensen nakomelingen die voor 100% uit mensengenen bestonden. Hoe anders is dat nu. In de huidige tijd worden baby’s in fabrieken geproduceerd, waarna ze ondergebracht worden bij een Moeder. De kinderen komen voort uit de cellen van dolfijnen of muizen bijvoorbeeld, Moeders worden gekloond.
“I discovered the Mothers didn’t have feelings like humans did. I could sense their minds moving, but there was very little that might be called emotion. They had relative sensations, like cold and warm, dark and light. But the subtler, projective sensations like sadness, envy, jealousy, or hate were absent from them.”
De meeste mensen gaan zonder naam door het leven en worden getypeerd door het huisnummer van hun Moeder. Een klein deel van de fabrieksproductie bestaat uit observatoren. Zij controleren de regio’s en begeven zich soms op reis naar andere regionen, waarbij zij omzichtig te werk gaan. Je weet nooit of je op een groep stuit die je vijandig gezind is. Daarnaast decimeren catastrofes en andere factoren de bestaande populaties.
Sommige zaken uit de 21e eeuw zijn onveranderd. Zo zijn er mensen die worden gefabriceerd om bepaalde taken uit te voeren. Er staan mensen op die mensen uit hun omgeving onderdrukken, mensen die zich verheven voelen boven ‘het pleps’.
“You’re a very human human. You create things, and you destroy more than you create.”
Under the Eye of the Big Bird is een roman over de teloorgang van de mensheid zoals we die kennen. Tegelijkertijd is het een gedachtenexperiment over wat ons mens maakt.
Hiromi Kawakami werd in 1958 in Tokyo geboren. Na haar studie natuurwetenschappen doceerde zij een aantal jaren biologie. Haar eerste werk bestond voornamelijk uit science fiction. Zij debuteerde met literaire fictie op 36-jarige leeftijd en is inmiddels een van de bekendste hedendaagse Japanse auteurs. Zij won meerdere prijzen met haar romans. Under the Eye of the Big Bird stond op de shortlist van de International Booker Prize 2025.
“I discovered the Mothers didn’t have feelings like humans did. I could sense their minds moving, but there was very little that might be called emotion. They had relative sensations, like cold and warm, dark and light. But the subtler, projective sensations like sadness, envy, jealousy, or hate were absent from them.”
De meeste mensen gaan zonder naam door het leven en worden getypeerd door het huisnummer van hun Moeder. Een klein deel van de fabrieksproductie bestaat uit observatoren. Zij controleren de regio’s en begeven zich soms op reis naar andere regionen, waarbij zij omzichtig te werk gaan. Je weet nooit of je op een groep stuit die je vijandig gezind is. Daarnaast decimeren catastrofes en andere factoren de bestaande populaties.
Sommige zaken uit de 21e eeuw zijn onveranderd. Zo zijn er mensen die worden gefabriceerd om bepaalde taken uit te voeren. Er staan mensen op die mensen uit hun omgeving onderdrukken, mensen die zich verheven voelen boven ‘het pleps’.
“You’re a very human human. You create things, and you destroy more than you create.”
Under the Eye of the Big Bird is een roman over de teloorgang van de mensheid zoals we die kennen. Tegelijkertijd is het een gedachtenexperiment over wat ons mens maakt.
Hiromi Kawakami werd in 1958 in Tokyo geboren. Na haar studie natuurwetenschappen doceerde zij een aantal jaren biologie. Haar eerste werk bestond voornamelijk uit science fiction. Zij debuteerde met literaire fictie op 36-jarige leeftijd en is inmiddels een van de bekendste hedendaagse Japanse auteurs. Zij won meerdere prijzen met haar romans. Under the Eye of the Big Bird stond op de shortlist van de International Booker Prize 2025.
1
Reageer op deze recensie