De passieve 100-jarige man kwam terug

De 100-jarige man is terug! In het voorwoord geeft schrijver Jonas Jonasson een uitleg waarom hij terug is want dit is eigenlijk nooit de bedoeling geweest. Maar het is hem vergeven.

Allan Karlsson is 101 geworden en om dat te vieren organiseert zijn vriend Julius een ballonvaart vanaf Bali waar ze na hun verdwijning uit Zweden vorstelijk geleefd hebben van de miljoenen die ze hebben weten mee te smokkelen bij hun vlucht. Dat deze ballontocht niet goed afloopt, lag in de lijn der verwachtingen. Overal waar Allan en Julius verschijnen, voltrekken zich grote en kleine rampen waar zij zelf, wonder boven wonder, steeds goed uitkomen. Deze lijn zet zich in dit vervolg gewoon door.
Zoals we mogen verwachten van de inmiddels 101 jarige Allan weet hij zich overal goed uit te draaien, om te beginnen ontsnappen de twee aan de Geweldige Leider Kim Jong-un van Noord-Korea en belanden ze in Amerika waar Allan kennis maakt met Donald Trump. Dat hij überhaupt weet wie deze mensen zijn heeft hij te danken aan zijn tablet die hij cadeau heeft gekregen van de hoteleigenaar op Bali. Wonderlijk genoeg heeft deze tablet overal internetbereik, waar ze zich ook bevinden op de wereld. Naast heel veel kennis brengt de tablet ook heel veel twijfelachtig nieuws onder Allans aandacht, dit tot grote ergernis van Julius en de andere, wisselende, reisgenoten.

Met die tablet weet de schrijver de actualiteit in Allens leven en dus in dit boek te krijgen. Op kunstige wijze verbindt hij de gebeurtenissen in de wereld met de reis die Allan en zijn reisgenoten over bijna de hele wereld maken. De toevalligheden zijn vaak zo absurd dat je wel eens je wenkbrauwen optrekt maar voor mijn gevoel wordt het nergens ongeloofwaardig.

In een vlotte, ironische stijl die we al kennen van Jonasson uit zijn andere boeken word je als lezer meegenomen op die reis en krijg je en passant ook even de mening van de schrijver mee over hoe het tegenwoordig staat met de verhoudingen in de wereld.

Wat het verhaal wel te verwijten valt, is dat Allan een beetje een passieve houding aanneemt in dit boek. Voor een groot deel is dit te wijten aan zijn erg hoge leeftijd en dat is dan ook te begrijpen. Helaas laat hij zich echter ook steeds meer leiden door wat de tablet hem vertelt en ook hierin zien we de kritiek van de schrijver weer naar voren komen. Aan het eind van het boek lijkt Allan gelukkig tot inkeer te komen.

Dit onverwachte vervolg leest weer lekker weg en zorgt voor een aantal aangename leesuurtjes waarbij de humor zorgt voor heel wat glimlachen bij de lezer. De actualiteit in het verhaal is erg herkenbaar en dat is ook een leuk gegeven. Of dit over tien jaar echter nog het geval is, valt zeer te betwijfelen.