Afscheid van een tijdperk

Met het verschijnen van het vijfde en laatste deel van de Cazalet kronieken, ongeveer twintig jaar na deel vier, zet schrijfster Elizabeth Jane Howard definitief een punt achter de belevenissen van de familie Cazalet. We zijn aanbeland in 1956, alweer bijna tien jaar na 1947 waarin deel vier eindigde. Kleine kinderen zijn groot geworden en we moeten inmiddels ook een aantal mensen missen.

Veranderingen opent met het overlijden van De Baronie en kondigt hiermee ook een tijd van heel veel veranderingen aan. Tien jaar na de oorlog wordt duidelijk dat de wereld in een ras tempo verandert en dat men mee moet gaan met zijn tijd. Het familiebedrijf van de Cazalets blijkt de boot te hebben gemist en donkere wolken pakken zich samen. Onvermijdelijke beslissingen moeten uiteindelijk genomen worden maar door de sterke familiebanden, die er ondanks alle problemen nog steeds blijken te zijn, lijkt bijna iedereen er toch wel goed vanaf te komen.

Howard heeft zich nogal een klus op de schouders genomen door nog een vijfde deel te schrijven. Het lijkt haar bedoeling te zijn geweest om nog een soort afscheidsrondje langs de hele familie te willen maken. Maar de familie is inmiddels zo uitgebreid dat niet iedereen meer aan bod kan komen en dat is wel een beetje jammer. De schrijfster heeft ook haar zo bekende kabbelende en beschrijvende schrijfstijl grotendeels los moeten laten om alles wat ze nog aan haar lezers kwijt wilde ook daadwerkelijk in het boek voorbij te kunnen laten komen. Het resultaat is een boek met heel veel korte hoofdstukjes geworden waarin het soms lastig is te ontdekken bij wie we nu weer in de woon- of slaapkamer zijn beland.

Maar het laatste gedeelte van het boek maakt toch wel weer een hoop goed, waarin de familie nog een laatste keer samenkomt op Home Place om kerst te vieren. Daarin nemen we niet alleen afscheid van de familie Cazalet maar van een heel tijdperk. Een traantje wegpinken is hier op zijn plaats.