prettig leesbaar debuut dat raakt

Astrid Habraken (1978) schreef Verdwaald in Tirol met haar eigen ervaringen als Nederlandse in het buitenland als uitgangspunt. Je kunt Astrid al kennen van haar blog en website met dezelfde naam als haar debuutroman. In de aanloop naar de uiteindelijke versie van dit boek konden haar volgers al meelezen over haar schrijversavonturen, die niet altijd even soepel verliepen. Des te leuker is het dan als je na het lezen van haar eerste echte boek kan constateren dat het een geslaagd avontuur is geworden.

Stéphanie en haar man Lex besluiten het roer om te gooien en naar het Oostenrijkse Innsbruck te verhuizen als Lex daar een goede carrièrekans aangeboden krijgt. Voor hem verandert er behalve zijn woonplaats niet zo veel, hij gaat door met hard werken en gooit er zelfs eenmaal in Oostenrijk nog een schepje bovenop. Hij is amper thuis te vinden en als hij er wel is, is dat meestal in gezelschap van zijn collega Werner en werken ze tijdens het door Stef gekookte avondeten nog even verder. Stef heeft alles achter gelaten in Nederland; haar familie, haar vrienden, haar werk en ambities. Eenmaal in Innsbruck weet ze niet zo goed waar ze moet beginnen met haar nieuwe leven.

Astrid Habraken heeft een fijne leesbare schrijfstijl waarin je als lezer misschien best iets van jezelf kunt herkennen. Zo zag ik bijvoorbeeld veel overeenkomsten tussen het alleen zijn van Stef in het boek met mijn eigen situatie door de Coronacrisis. Ineens zijn je zekerheden weggevallen en moet je de boel weer bij elkaar zien te rapen. Net als bij Stef valt dat niet altijd mee. Dit maakt dat Astrids boek een geloofwaardig verhaal is dat je echt kan raken. Er gebeuren dan wel geen enorme rampen of heftige confrontaties maar het is een eerlijk verhaal over een vrouw als jij en ik waar je veel in kunt herkennen. Er zit veel van Astrid zelf in dit verhaal en dat heeft ze mooi op papier gezet.