Uitgebreide, maar vermakelijke politieke thriller

Parlementair medewerker Lotte Craeynest wordt vermoord in haar kantoor. Ilse Lemmens en Stef Cools krijgen de taak om de zaak op te lossen, maar lopen bij hun onderzoek al in een vroeg stadium tegen een politieke muur op. De dader lijkt duidelijk, maar het is moeilijk om bewijs te verzamelen. Dan vallen er nog twee doden en wordt de zaak alleen maar ingewikkelder…

Wat eigenlijk een ‘normale’ moordzaak zou moeten zijn, wordt al snel een politiek spel. Daar geeft de titel, De Brexitmoorden, natuurlijk al een hint weg. Enige interesse in politieke verwikkelingen is meegenomen, maar als je nooit het nieuws kijkt of een krant leest, kan je het ook aardig volgen. Wat je moet weten, wordt uitgelegd en door alle personages, hun onderlinge connecties en zijsporen waar iedereen op gezet lijkt te worden, is het toch zaak om je hoofd er tijdens het lezen bij te houden. Daar zal enige politieke voorkennis ook niet bij helpen, aangezien het een geheel fictief verhaal is.

Hugo Luijten (1969) is historicus en schrijver en begon zijn loopbaan in het onderwijs, maar maakte de overstap in 2016 naar fulltime schrijverschap.  Pas in 2018 schreef hij zijn eerste thriller, Verast,  die ook Stef Cools in de hoofdrol heeft. Met De Brexitmoorden levert hij dus een vervolg af op zijn debuutthriller. In 2016 verscheen er een verhalenbundel over zijn zoon die lijdt aan een stofwisselingsziekte. In 2017 kwam de oorlogsroman Offer voor een verloren zaak. Luijten schrijft ook columns en artikelen voor kranten, vakbladen en tijdschriften.

Wat opvalt is dat Luijten graag de situaties uitvoerig beschrijft. Hij doet dat in een geheel eigen stijl, die onmiskenbaar gebruik maakt van veel humor. Het is geen uitbundige, sprankelende grappigheid, maar eerder zwartgallig en sarcastisch. Deze humor typeert voornamelijk het hoofdpersonage Stef Cools en in de conversaties die hij voert met de andere personages is het veel prominenter aanwezig dan in de delen rond de politieke verwikkelingen. Ondanks de humor blijven sommige situaties het gevoel oproepen dat ze het met wat minder woorden hadden kunnen doen. Dat had het geheel wat vlotter gemaakt. Nu duikt af en toe het idee op bij de lezer dat er een grote omweg wordt genomen naar het uiteindelijke doel. Toegegeven, de omweg is vermakelijk, maar haalt wel het tempo uit het verhaal. Vooral de culinaire delicatessen die de revue passeren, zullen de gemiddelde thrillerlezer misschien niet zozeer laten watertanden als wel laten knarsetanden.

De Brexitmoorden brengt zeker genoeg personages ten tonele, meer dan genoeg. Het is een hele klus om ze allemaal te herkennen en hun onderlinge verhoudingen op waarde te kunnen schatten. Daar komt nog eens bij dat er belogen en bedrogen wordt dat het een lieve lust is. Als lezer moet je het ondergaan en uiteindelijk valt alles op zijn plek. Je vraagt je wel meermaals af wie wie nu iets wijsmaakt en hoe groot het belang is voor het uiteindelijke verhaal. De uiteindelijke spilfiguur blijft gelukkig goed verborgen, waarmee Luijten toont dat hij een aardig staaltje complotten in elkaar kan zetten. Hoofdpersonage Stef Cools is op zijn minst amusant te noemen en zal voor veel lezers aantrekkelijk zijn. Waar hij er op persoonlijk vlak een boeltje van maakt, doet hij dat op het werk ook, maar daar vloeit nog een zekere effectiviteit uit voort.

Ook al is het een vervolg op Verast, je kan De Brexitmoorden prima als standalone lezen. Lezers die van luchtige thrillers houden, zijn er bij gebaat om dit boek niet op te pakken, maar wie houdt van een goed complot en daarbij graag wat Vlaamse cultuur opsnuift, is met dit werk van Hugo Luijten aan het goede adres. Het boek heeft even tijd nodig om op stoom te komen, maar eens dat gebeurd is, lees je het in één ruk uit. Door originaliteit in verhaal en stijl kan het zich zeker boven het maaiveld verheffen.